Literatura e normalización lingüística: unha análise crítica
Clasificado en Formación y Orientación Laboral
Escrito el en 
gallego con un tamaño de 3,28 KB
Contexto comunicativo e adecuación textual
El contexto comunicativo está constituido por las intenciones, conocimientos y expectativas de los intervinientes en un acto comunicativo. Adecuación propiedade textual relacionada co nivel pragmático.
Tipos de literatura
Literatura é un feito social. As relacións entre a obra literaria e o seu tempo determinan catro tipos de literatura:
De evasión
Literatura disconforme co seu tempo. Prefire mundos exóticos, pretéritos ou lonxanos, ou a máis radical intimidade do poeta.
Conformista
Contribúe a sostener ideoloxicamente os valores da sociedade.
De consumo
O exemplo máis evidente é o best seller, obra de acción ou de intriga fácil de ler, que se converte rapidamente en éxito de vendas.
Comprometidas
Fenómeno social que forma parte do que a crítica literaria sociolóxica denomina superestrutura ideolóxica (conxunto de ideas, institucións, valores e principios dun momento histórico dado).
Emisor e receptor na literatura
Emisor e receptor adquiren dimensión novedosa. O primeiro é o creador que ten un proxecto textual e o leva á práctica de acordo co seu estilo. Escribe para un receptor universal e non espera resposta, senón acollida. O receptor toma iniciativa no acto comunicativo literario. Decide qué ler e cando. A literatura non é comunicación de orde práctica.
Crítica literaria
La crítica científica aborda a obra literaria con vontade de explicar a súa forma ou algúns dos seus elementos rigorosa e sistemáticamente apoiándose en outras disciplinas científicas. A crítica non científica ou divulgativa abundan xuízos de valor. En revistas literarias ou en suplementos ou páxinas especiais de literatura de periódicos e revistas. A medio camiño atópase o comentario literario, unha actividade académica que busca desenvolver a competencia lectora mediante o análise das obras literarias.
La normalización lingüística é o proceso que ten como obxectivo recuperar o uso da lingua en todos os ámbitos da vida. Inténtase establecer un modelo estándar, que supere as diferenzas dialectais e sociais.
Normalización lingüística en Cataluña, País Vasco e Galicia
Cataluña
O Estatuto de Autonomía de 1979 declarou o catalán como lingua propia e en 1983 o Parlamento catalán aprobou a lei de Normalización Lingüística.
Vasco
Non foi fácil, lingua con moitos dialectos. En 1968 existe o euskera batua ou vasco uniforme, con normas comúns e baséase nos dialectos centrais do euskera.
Gallego
Os dialectos difiren pouco entre si e a comunicación presenta poucos problemas. En 1982, a Real Academia Galega e o Instituto da Lingua Galega elaboran normas ortográficas e morfolóxicas que contribuíron á unidade da lingua.
Bilingüismo e diglosia
O bilingüismo é a situación que se produce cando unha persoa é capaz de expresarse en dúas linguas de modo indiferente. É case imposible e normalmente prodúcese un desequilibrio porque unha lingua se usa con maior frecuencia que a outra. Hablamos de diglosia.