Cantiga

Orixe da cantiga de amigo:a cantiga de amigo é un xénero poético de orixe autóctona,con características temáticas e formais que proceden da tradicción popular galega,anterior a época trobadoresca(cantiga de amor femenina).Difinición:a cantiga de amigo é unha composición poética posta en boca dunha muller namorada que fala consigo mesma ou se dirixe ás amigas,irmás,nai ou naturaleza para comunicar os seus sentimentos amorosos.O motivo máis frecuente é a ausencia do amado(amigo) ou dalgunha contrariedade na relación con el.Características:a voz poética é dunha muller que refire as alegrias ou tormentas que lle provoca o amor,a palabra clave destas cantigas e "amigo" que reflexa o amado,a localización topográfica  que se cina na cantiga,a presenza dun repertorio de símbolos naturais,a descripción de pequenas escenas da vida cotiá e o uso de elementos repetitivos(paralelismo,leixaprén e refrán).Variedades/subxéneros:as mariñas ou barcarolas(son cantigas que teñen como escenario o mar e os barcos que o atravesan),as bailadas(son cantigas en que aparece algunha referencia á danza),cantigas de romaría(son as que fan referencia a unha ermida),a pastorela(cantiga na que falan,nun espazo xeográfico concreto,unha pastora e un cabaleiro,que a solicita de amores),alba(composición de orixe provenzal que presenta a separación dos amantes ao amencer,alertados canto do galo..).Tipos:cantigas monologadas(cando hai unha única voz poética,a dunha muller que fala soa),cantigas dialogadas(cando interveñen dúas ou máis voces),cantigas narrativas(cando a voz poética narra uns feitos sen dirixirse a ningún destinatario explícito).Personaxes:a muller namorada,o amigo e a nai.Recursos retóricos:un vocabulario repetitivo e non moi rico,as frases curtas e períodos expresivos,a abundancia de figuras repetitivas,a escasa presenza da metáfora,a concepción primaria e case que infantil da vida,as descricións pouco concretas dos espazos xeográficos,o ritmo literario e musicalidade aparecen plenamente identificados.Símbolos:as árbores(lugar ideal para o encontro dos namorados),a auga(connota pureza e virxinidade),os baños de amor(baño dos dous namorados),o cabelo(muller con pelo largo e solto representa que esta solteira),o cervo(comparación co amigo),as doas(objetos que intercambiaban os namorados como aneis roupa..),a fonte(lugar de encontro)//Cantiga de amor:está sempre posta en boca dun home que se dirixe á muller amada,o namorado fala das calidades físicas e morais da dama e explica a coita ou sufrimiento por amor que sufre.Amor cortés:é unha filosofía amorosa que nacey a finais do século XI.Características do amor cortés:a muller aristocrática encarna o papel de "señor",o trobador asume o papel de vasalo,na poésia provenzal a muller tiña que ser casada,os trobadores empregaban un señal para encubrir o nome da dama.Código do amor cortés:o cristianismo(incorpora unha imaxe femenina próxima á da virxe,como suma de todas as virtudes) e da filosofía neoplatónica(recoller a concepción do amor como un sentimento purificador,que obriga o namorado a superar unha serie de etapas progresivas para lograr os favores da sua dama).

Según o grao de confianza no amor cortés:feñedor(o namorado consómese en suspiros e non ouxa dirixirse a amada),precado(despois de coñecela pídelle que o acepte como seu namorado),entendedor(ela acéptao como namorado e aparece o acto de vasalaxe),drudo(o namorado conseguía os plenos favores da dama).Personaxes:a muller e o namorado.Características temáticas:o eloxio da dama,a declaración de amor do poeta, a reserva da dama,a coita de amor.Cracterísticas formais:Cando o verso remataba en sílaba grave era rima femia e cando remataba en rima aguda era rima macho,segun o sons repetidos a rima era sonante ou consonante,se nunha cantiga aparecia un verso solto recibe o nome de palabra perduda.Tipos de estrofas:unisonantes(todas as estrofas tiñan o mesmo esquema de rimas),singulares(as que tiñan unha rima diferente en casa estrofa),dobras(se o esquema de rima varia cada dúas estrofas) e alternas(cando as estrofas pares tiñan unha combinación de rimas e as impares,outro).Procedementos formais:dobre,mordobre,finda e a atafinda.Características das cantigas:emprego de distintos recursos estilísticos,emprego de xogos de palabras,emprego deunha lóxica discursiva,obsesión por levar un tema,uso dun código lingüistico,introdución de símbolos,uso de provenzalismos.O descordo:era unha cantiga en que o trobador expresaba a desorde e a turbación interior que lle produce un sufrimento desesperado./con estas,con isto-xusto nese momento/nin por esas-de ningunha maneira/con aquel de-co pretexto ou o motivo de/aquelado ou aqueloutrado-enfermo,limpo,de mal aspecto/aquelar ou aqueloutrado-amañar,molestar,enfadarse,aseo persoal/daquela-tempo pasado ou polo tanto./artigo-determinado ou indeterminado,xénero e número/demostrativo-determinante ou pronombre,proximo distancia media ou afastamento,xénero e número/posesivo-determinante ou pronombre,persoa singular ou prural,xénero e número/adxetivo-especificativo ou explicativo,grao positivo comparativo(inferioridad,igualdad,superioridad) ou superlativo(absoluto ou relativo),xénero e número.