Carl Andre: Equivalente VIII e a Esencia da Escultura Minimalista

Equivalente VIII de Carl Andre

Información clave da obra:

• Cronoloxía: 1966
• Autor: Carl Andre
• Estilo: Arte Minimalista
• Localización: Tate Modern (Londres)

Contexto Histórico e Artístico

Despois da Segunda Guerra Mundial, comeza unha nova etapa na arte, estreitamente vinculada coa evolución dos tempos. Créanse múltiples e novidosas formas de expresión, froito da total liberdade creativa para reinterpretar a nova realidade. Estas tendencias establecen unha ruptura coas correntes estéticas anteriores, buscando a orixinalidade e provocando unha nova ollada do espectador ante a obra de arte.

Nos anos 60 e 70, naceron e desenvolvéronse, paralelamente, novas correntes de expresión artística.

No terreo escultórico da arte minimalista, a extrema sinxeleza e a austeridade formal reducen a obra esencialmente á xeometría. Esta despersonalización chega ata o punto de que o artista non executa a obra propiamente dita, pois encarga as súas pezas á industria, aínda que participa activamente na montaxe da mesma.

A Obra: Equivalente VIII

Carl Andre adoita adscribirse ao movemento minimalista na escultura que, baixo a consigna “less is more” (menos é máis), se caracteriza polo traballo nas tres dimensións, pola utilización de materiais de carácter industrial e por formas xeométricas básicas e esenciais.

Características de Equivalente VIII

Equivalente VIII é a última versión da serie Equivalente. Cada unha das oito obras que forman esta serie componse de 120 ladrillos refractarios de idéntico tamaño, coa particularidade de que a súa disposición é diferente en cada caso. As oito esculturas teñen os mesmos compoñentes; son literalmente equivalentes.

Nesta obra, vemos dúas capas de ladrillos superpostos, sen características individualizadas. Trátase dunha obra na que desapareceu a peaña, que elevaba as esculturas tradicionais por riba do espectador, separando nitidamente o espazo deste do da obra. Evoca unha construción en marcha, aínda que sexa unha obra concluída.

A obra de Andre non dá pé a ningunha interpretación ou mensaxe predefinida, pero resiste a ollada. O espectador rodea a obra respectuosamente, case percibindo como destaca a individualidade de cada ladrillo. Se nos fixamos con detalle, podemos descubrir mínimas diferenzas de cor e de textura en cada bloque, leves imperfeccións que personalizan cada peza.