Tipoloxía de Réximes Políticos na Transición á Idade Moderna

A Monarquía Feudal

A monarquía feudal é unha **contradicción** inherente: a concentración fronte á fragmentación do poder. Son monarquías cun poder central moi débil, sen un control real do territorio. O rei só é un representante, conservado pola propia estrutura feudal.

Onde reside o poder

Onde reside o poder efectivo é nos **señoríos**, baseados en lazos e fidelidades persoais (os vasalos). Realmente, o rei non ten poder directo sobre estes señores. Ás veces, nin sequera son hereditarios, como no caso da monarquía dos visigodos.

No século XVIII, estas monarquías xa son simplemente residuais, unha forma anticuada de goberno.

As Repúblicas Urbanas

As repúblicas urbanas ocupan territorios vinculados a cidades cunha procedencia das urbes con certo **esplendor económico e político** (por exemplo, Xénova, Florencia...), que recuperan o antigo esplendor comercial.

Estrutura de Poder

O poder nestas repúblicas está concentrado nunha **oligarquía burguesa**, como a familia Médici. Porén, tamén decaen no século XVIII a causa do establecemento de fortes monarquías territoriais.

A Monarquía Absoluta

A monarquía absoluta é o réxime político por excelencia na **Idade Moderna** e a orixe do **Estado moderno**. Consiste fundamentalmente en soster todos os poderes na figura dun monarca; o poder non é compartido (pode exercer en colaboración, pero non se lle cuestiona).

Fundamentos do Poder Absoluto

O absolutismo baséase en dous elementos clave:

1. A **tradición**.
2. A **relixión**.

A partir dos séculos XII, XIII e XIV, aséntase un rei cristián lexitimado pola tradición e a relixión, lexitimando así o poder absoluto. O monarca representa a **vontade divina**.

Concentración e Práctica do Poder

Dende o punto de vista ideolóxico, o monarca concentra todos os poderes e é capaz de concentralos na práctica. Un exemplo disto é a **homoxeneización administrativa**, que depende directamente do rei. Polo tanto, a nobreza perde poder e funcións.

Límites e Desafíos do Absolutismo

O poder absoluto ten límites e problemas, xa que non é exercido realmente dunha forma absoluta; está sometido a certas restricións:

1. Límites Estamentais

O monarca é un privilexiado, un aristócrata, formando parte dun estamento. Polo tanto, un límite é conservar unha boa relación cos do seu estamento.

2. Límites Relixiosos

Ademais, está lexitimado por unha regra relixiosa, polo que non pode gobernar contra o poder da **Igrexa**.

Como conclusión, no século XVIII o monarca xa non precisa do consenso nobiliario nin do eclesiástico, pero non pode ir na súa contra.

O Custo do Absolutismo

Para que o réxime sexa absoluto, necesita unha estrutura complexa:

• Unha administración xudicial eficiente.
• Un **exército** permanente.
• Unha burocracia centralizada.

Pero isto é moi caro, e non sempre se dispón de capital. Os estamentos son alimentados polo **Terceiro Estado**. Os recursos son escasos, e as monarquías absolutas pasan grandes apuros económicos porque requiren de moito diñeiro que só pode recadar a través do Terceiro Estado.