Explorando a Moralidade na Filosofía Grega: Conceptos e Pensadores Clave

A Moralidade e o Ser Humano: Unha Perspectiva Filosófica

O ser humano é un ser moral porque non posúe condutas biolóxicas fixas. Por iso mesmo, pode establecer os seus propios fins e decidir sobre os seus actos. Iso quere dicir que ten a capacidade de decidir libremente sobre a vida e de asumir as responsabilidades das súas accións.

Os Sofistas

Antigos filósofos gregos, foron contemporáneos e antagonistas dos filósofos Sócrates e Platón. Os sofistas ensinaban a falar en público aos xoves ricos, que se preparaban para a habilidade política. Para eles, os costumes e as normas morais e políticas debían ser relativas ao lugar e á época, o que se coñece como relativismo. Algúns radicais sostiñan que a verdade sobre as cousas non pode coñecerse, nin sequera no ámbito da moral, o que se denomina escepticismo. Ademais, as normas morais e as leis políticas eran convencións ou acordos feitos polas persoas, un concepto coñecido como convencionalismo.

Sócrates

Contra o relativismo dos sofistas, Sócrates tiña o convencemento de que existe unha verdade de valor absoluto e universal, o que se denomina universalismo. El centrouse na busca de definicións fixas de conceptos morais. Levaba a cabo o proceso mediante o diálogo con outras persoas. Para el, a verdade está no interior de cada un, e con axuda dos outros, dialogando, é como se pode dar a luz á verdade. Este método chámase maióutica. Sócrates nunca chegou a unha conclusión definitiva. Creou o intelectualismo moral, que sostén que o saber e a virtude coinciden.

Platón

Foi discípulo de Sócrates. Considerou que existían leis morais fixas que todo o mundo debía respectar, sendo tamén un universalista, contra o relativismo e o escepticismo dos sofistas. Para el, o fin da vida humana é a felicidade, concepto coñecido como eudemonismo. O ser humano xusto é aquel equilibrado.

Aristóteles

Discípulo de Platón, tamén sostiña que o fin do ser humano é a felicidade. O que caracteriza o ser humano dos outros animais é a súa capacidade para pensar: a razón. Polo tanto, o ser humano atopará a felicidade se se dedica á actividade intelectual. Para dedicarse á actividade racional, o ser humano debe posuír bens materiais. O ser humano non pode vivir illado, por iso vive nunha comunidade que lle permite exercitar as chamadas virtudes morais. O ser humano só pode acadar a felicidade pola razón práctica ou prudencia.