Pensamento de Aristóteles: Cosmoloxía e Teoría Política

Cosmoloxía Aristotélica: A Estrutura do Cosmos

A cosmoloxía aristotélica é coherente coa tradición grega, que cría que o cosmos era fixo e estaba cuberto por unha bóveda celeste. Para Aristóteles, os planetas eran perfectos e todo tiña un movemento circular. Divide o cosmos en dúas partes principais:

• Mundo Terrestre (Rexión Sublunar)

  A Terra é unha esfera central inmóbil que é o eixo sobre o que xira o cosmos. Está composta por catro elementos: terra, auga, aire e lume. O movemento natural da Terra é o rectilíneo, e todos os elementos tenden a ir ao seu lugar natural: os elementos pesados tenden a descender, e os lixeiros a ascender. Os corpos do mundo terrestre están sometidos á xeración e á corrupción, é dicir, nacen e morren.

• Mundo Supralunar (Mundo Celeste)

  Esta rexión está formada por esferas concéntricas e cristalinas, compostas polo éter, un quinto elemento perfecto e incorruptible. Para Aristóteles, non existe o baleiro. Cada esfera posúe un movemento circular e está movida por un Primeiro Motor Inmóbil (Theos), que non é movido por ninguén. A necesidade dun Primeiro Motor Inmóbil xorde da imposibilidade dunha cadea causal infinita, que sería absurda.

Política Aristotélica: O Ser Humano e a Polis

O ser humano é un animal político (zoon politikon) que se organiza de forma natural en grupos para conseguir o ben común e supremo.

A Polis e a Adquisición de Virtudes

Estes grupos ou polis, lonxe de ser un conglomerado de familias e aldeas, son o lugar onde o ser humano aprende e adquire as súas virtudes (o actuar ben). Estas virtudes pódense clasificar en:

• Virtudes intelectuais/dianoéticas: As que se aprenden co estudo e a razón.
• Virtudes éticas/morais: As que se aprenden por hábito e costume.

Para este proceso de adquirir coñecemento e desenvolver a virtude, a polis tivo un gran papel.

Formas de Goberno e a Politeia

A polis debe organizarse para ser próspera, e isto é o que entendemos como formas de goberno, que poden ser xustas ou inxustas.

Aristóteles observa que o ser humano tende a buscar o ben individual e a deixar atrás o común, o que leva á fácil corruptibilidade do ser humano. Todas as formas de goberno dexeneran nunha cousa inxusta na que o(s) gobernador(es) só busca(n) o ben propio.

A República ou "politeia" será para el o mellor goberno, unha mestura entre democracia e aristocracia. Unha asemblea representante de todos os cidadáns elixirá aos gobernadores, os cales estarán dotados economicamente e buscarán o ben común, sen favorecer a ningún grupo. Na súa opinión, esta é a mellor forma de goberno, que non será corruptible nin derivará na inxustiza.