Poesía Galega de Posguerra (1936-1976): Xeración do 36, Enlace e Festas Minervais

Poesía Galega de Posguerra (1936-1976)

A Xeración do 36, a Promoción de Enlace e a Xeración das Festas Minervais

A data de 1947 adoita citarse como o inicio da recuperación das letras galegas durante a posguerra. Nos anos 50, xorden tres promocións poéticas diferenciables: a Xeración do 36, a Promoción de Enlace e a Xeración das Festas Minervais.

Xeración de 1936

Características dos autores desta época:

• Naceron case todos entre 1910 e 1920.
• Teñen unha clara influencia da Xeración Nós e das vangardas.
• Supoñen unha ponte entre a literatura de posguerra e promocións máis novas.
• Seguen tendencias variadas.

Poetas máis salientables:

• Aquilino Iglesia Alvariño: Con Cómaros Verdes (1947) márcase o inicio da poesía galega de posguerra. Hai influencia do neotrobadorismo, ademais de poemas de verso libre que mostran unha visión humanizada da natureza.
• Celso Emilio Ferreiro: A súa poesía está dominada por tres rexistros: o cívico, o intimista e o satírico. Destaca a súa obra Longa Noite de Pedra.

Promoción de Enlace

Trazos comúns deste grupo:

• Naceron entre 1920 e 1930.
• A súa formación deuse nos primeiros anos de posguerra.
• Foron escritores bilingües.
• Combinan o compromiso social coa angustia existencial.
• Son autodidactas.

Poetas destacados:

• Antón Tovar: Céntrase na tensión entre a angustia existencial e a esperanza. Nos seus poemas prima a voz sincera e auténtica sobre a riqueza das imaxes e recursos. Unha obra importante é Non.
• Luz Pozo Garza: Presenta dúas grandes liñas temáticas: a intimista e a de compromiso e reflexión social. Unha obra súa é O Paxaro na Boca.

Xeración das Festas Minervais

Características principais:

• Nacen entre 1930 e 1940.
• Déronse a coñecer a través do certame literario Festas Minervais.
• Teñen como mestres os autores da Xeración do 36, ademais dalgunhas figuras da editorial Galaxia.
• Maniféstanse en dúas liñas sucesivas.

Poetas representativos:

• Manuel María: Destaca Muiñeiro da Brétema, que contén unha poesía paisaxística, ademais doutras obras sociais ou intimistas.
• Uxío Novoneyra: Elabora unha poesía paisaxística. Unha obra súa é Os Eidos.
• Xosé Luís Méndez Ferrín: É salientable Con Pólvora e Magnolias (1976), obra que marcou a definitiva renovación da poesía galega. Destaca pola súa forte singularidade, indo un paso máis alá da liña socialrrealista precedente.

Conclusión

Esta etapa é clave na poesía galega, tanto pola recuperación da nosa lírica a partir da guerra, a cal estivo censurada durante este período provocando un paro na produción das letras galegas, como pola evolución que presenta ata dar lugar ás principais liñas da poesía actual.