Pronomes Dativos, Usos de 'Te' e 'Che', e Tipoloxías Textuais en Galego

Dativo de Solidariedade

É unha forma do pronome átono de segunda persoa que se emprega cando se quere implicar afectivamente o interlocutor (ou interlocutores) no que estamos a expresar, na acción expresada polo verbo. Emprégase en contextos coloquiais da fala, de xeito opcional, no caso de o falante querer atraer a atención do oínte. A información que expresamos nunha oración non se ve alterada pola presenza ou ausencia do pronome de solidariedade, que non desempeña unha función sintáctica obrigada para a gramaticalidade da oración. Se o suprimimos, non se altera o seu sentido.

Dativo de Interese

Este pronome fai referencia á persoa –con frecuencia o propio emisor– que, sen participar na acción verbal, ten un interese nela porque lle ocasiona un beneficio ou prexuízo; é dicir, a persoa resulta particularmente afectada pola acción verbal ou interesada nela. Presenta as formas átonas de complemento indirecto (CI), en calquera persoa gramatical: me, che, lle, nos, vos, lles.

Uso dos Pronomes Persoais Átonos "Te" e "Che"

O Pronome "Te"

Utilízase como pronome átono de segunda persoa singular en función de complemento directo ou como pronome reflexivo.

O Pronome "Che"

Utilízase como pronome átono de segunda persoa singular en función de complemento indirecto, indicando o destinatario da acción.

Tipoloxías Textuais e as súas Características

Texto Descritivo

• Obxectivo principal: Evocar imaxes sensoriais, transmitir detalles, ambientes, características de persoas, lugares ou obxectos.
• Elementos lingüísticos: Uso intensivo de adxectivos, metáforas, comparacións e expresións que apelan aos sentidos.
• Estrutura: Pode non seguir unha secuencia temporal, centrado na impresión que xera a descrición.

Texto Narrativo

• Obxectivo principal: Contar unha historia ou relatar sucesos, presentando unha secuencia de eventos.
• Elementos lingüísticos: Presencia de personaxes, diálogos, un tempo verbal que denota progresión (como "despois", "entón", "finalmente") e elementos de trama (conflito, clímax, resolución).
• Estrutura: Introdución, nudo e desenlace, que marcan o desenvolvemento dos sucesos.

Texto Expositivo

• Obxectivo principal: Informar, explicar ou argumentar unha idea de maneira clara e ordeada.
• Elementos lingüísticos: Linguaxe técnica ou neutral, uso de conectores lóxicos (porén, ademais, en resumo) e estrutura clara (introdución, desenvolvemento e conclusión).
• Estrutura: Organización temática ou por seccións, onde se presenta unha explicación sistemática do tema.