Andre Maria Zuria: Leongo Katedraleko Maisulana

Andre Maria Zuria: Fitxa Teknikoa

Aipatuko dugun lanak "Andre Maria Zuria" du izena, eta estilo gotikoko (XIII-XV. mendeak) alabastro polikromatuz egindako eskultura exentu bat da. Egilea anonimoa da, baina lanak Frantziako eragina du, eta Toledoko katedraleko koruan dago.

Obraren Analisia eta Interpretazioa

Aipatu dugun bezala, eskultura exentu baten aurrean gaude, Ama Birjina zutik irudikatzen duena, Haurra ezkerreko besotik helduta duela. Bi pertsonaiek ageriko komunikazio atsegina ezartzen dute amaren eta semearen keinu irribarretsuetan, bai eta Haurraren keinuetan ere, eskuineko eskua amaren kokotzerantz laztan batean daramala. Birjinaren gorputza Haurraren pisuaren arabera banatzen da, gorputz osoan kontrapostu eta mugimendu jarrera bat sortuz, aurreko garaietako hieratismoa apurtzen duena. Era berean, amak eta semeak elkarri begiratzen diote, ikuslearen edozein kontenplaziotatik at, eta eskultura erromanikoaren berezko aurrealdeari amaiera emanez.

Lanaren Iruzkina eta Esanahia

Aztertzen ari garen eskulturak, gotikoaren ezaugarria denak, sentsibilitate erlijioso berria eta Erdi Aroan zehar gertatutako aldaketa estetikoak islatzen ditu. Artearen bidez, fededuna Kristorengana eta Ama Birjinarengana hurbiltzeko ahalegina egiten da, haren alderdirik gizatiarrena eta hurbilena azpimarratuz. Horrela, Ama Birjinaren eta Pietatearen gai hau (antzeko gaia, baina kasu honetan Semea galtzearen ondoriozko minari dagokionez) Europako eskultura gotikoaren gai errepikariak izango dira.

Ama Birjinaren Gurtza eta Ikonografia Gotikoa

Ama Birjinaren gurtzak, bitarteko eta Gizateriaren Ama bezala, garrantzi berezia hartzen du Behe Erdi Aroan. Marianaren irudikapena (Haurra, Pietatea, Ama Birjinaren heriotza, Jasokundea edo Koroatzea) katedral gotikoetan eta pinturan nagusi den errepertorio ikonografikoa izanik, aurreko arte erromanikoan hain presente zegoen gai apokaliptikoa baztertuz.

Ondorioa: Gotikoaren Garrantzia

Europako gotikoko eskulturarik ederrenetako baten aurrean gaude, Behe Erdi Aroko Europan (XIII-XV. mendeak) sentiberatasun erlijioso eta artistikoan izandako aldaketak erakusten dituena, bai eta naturalismoan izandako aurrerapena ere, zeina geldiezina izango baita Errenazimentuko estiloan amaitu arte.