Aprendizaxe: un cambio permanente de conducta que ocorre como resultado da práctica

Un cambio máis ou menos permanente de conducta que ocorre como resultado da práctica. Implica, por lo tanto, a aparición dunha conducta nova, que posúe un alto grao de permanencia, e que xurxe como resultado da actividade e experiencias anteriores.

Proceso de adquisición dunha nova información para o suxeito que ten como consecuencia, un cambio na conducta relativamente sistemático e estable. Consiste nunha nova forma de relacionarse co medio, o que permite usar esa información de maneira nova e distinta.

Conducta aprendida-conducta instintiva=
Instinto: pauta fixa de acción de carácter innato.

A especie humana é a única que non posúe un montaxe xenético que lle asegure a supervivencia.

O ser humano está sometido á obriga de ter que procurarse os medios para adaptarse. Debe aprender a sobrevivir a través da constante adquisición de novos comportamentos e coñecementos, que lle axuden a conquistar a realidade progresivamente.

Non todo cambio conductual constitúe un aprendizaxe= ( Existen outros procesos)

LA MADURACIÓN: desencadéase de maneira gradual, determinados xeneticamente, pola presenza de certos fenómenos ambientais.

LA FATIGA: cesa ou se reduce a capacidade do suxeito para responder a certos estímulos do ambiente. Ao cesar a actividade fatigosa prodúcese unha RECUPERACIÓN da conducta.

ADAPTACIÓN SENSORIAL: perda progresiva debido á repetición dun estímulo específico a través do tempo. (Ex: adaptarse ao ruído dos coches)

Debe distinguirse tamén entre EJECUCIÓN e APRENDIZAXE.

Pero: unha mala execución non implica necesariamente un mal aprendizaxe e a ausencia de execución non implica necesariamente un non-aprendizaxe.

LAS TENDENCIAS REACTIVAS INNATAS TAMPOUCO SON APRENDIZAXES.

(reflexo de presión/ reflexo tónico do pescozo/reflexo da marcha/do gateo.

As condutas aprendidas non sempre supoñen necesariamente vantaxes ou progresos, para a persoa. Aprenden tamén condutas socialmente indesexables ou desadaptativas. O APRENDIZAXE DE CONDUTAS INCORRECTAS NON É NI MÁIS LENTO NI MENOS PERMANENTE QUE O DE CONDUTAS CORRECTAS.

Aproximacións teóricas: Teorías conductuais do aprendizaxe:

Condicionamento Respondente (ou clásico) Descuberto polo fisiólogo ruso I. P. Pavlov (1936)

-Unha gran variedade de situacións da vida real poden explicarse polo condicionamento clásico (Ex: música asociada a persoa querida, o can anticipa a chegada do seu amo polo ruído do coche, etc)

Paradigma do condicionamento clásico:

EI: estímulo que de maneira automática produce unha resposta do organismo (a comida produce salivación no can)

RI: resposta que o organismo dá de maneira automática cando está presente un estímulo incondicionado (a cantidade de saliva que segrega fronte á comida)

EN: é un estímulo que cando está presente no medio non provoca ningún tipo de resposta no organismo.

EC: estímulo capaz de desencadear unha resposta moi similar á que desencadea o estímulo incondicionado ( son do timbre ao inicio do proceso de aprendizaxe)

RC: resposta dada cando se presenta só o estímulo condicionado (ei, a saliva que se produce ante o son do timbre)

-O experimentador presenta o estímulo neutro (timbre) xunto ao estímulo incondicionado (comida)

-A repetición produce a asociación (principio de contigüidade temporal)

Grazas á contigüidade temporal que se dá entre dous estímulos pódense engadir estímulos novos aos estímulos que xa poden provocar unha resposta de maneira natural.