Arendt: Vita Activa, Esparru Pribatua, Publikoa eta Soziala
Clasificado en Filosofía y ética
Escrito el en 
vasco con un tamaño de 2,28 KB
Vita Activaren Esparruak: Pribatua, Publikoa eta Soziala
Hannah Arendtek Giza Kondizioa lanean vita activa edo bizitza aktiboaren hiru jarduera nagusiak hiru esparru desberdinetan gauzatzen direla azaltzen du: esparru pribatuan, publikoan eta sozialean. Jarduera horiek hauek dira:
- Lana
- Fabrikazioa
- Ekintza
Arendten ikuspegitik, aro modernoan **espazio publikoaren gainbehera** gertatu da, batez ere arlo sozialaren sorrerarekin lotuta, eta horrek politika eta askatasunaren desintegrazioa ekarri du.
Arendtek, greziarrek erabiltzen zituzten oikos (pribatua) eta polis (publikoa) kontzeptuak oinarri hartuta, bereizten ditu bi espazio horiek:
Esparru Pribatua (*Oikos*)
Bizitzako beharrak asetzeko espazioa da, non nagusi diren aginte- eta obedientzia-harreman asimetrikoak. Bertan ezin da askatasun politikorik garatu.
Esparru Publikoa (*Polis*)
Gizakiak berdintasunetik abiatuta elkarrekin jarduten duen lekua da. Askatasun eta aniztasun politikoa adierazteko aukera dago, eta elkarrizketa, ekintza eta deliberazioaren espazioa da.
Aro modernoan, ordea, arlo sozialaren agerpenak esparru pribatuaren beharrak espazio publikoan sartzea ekarri du, eta horrek espazio publikoaren gainbehera eragin duela dio Arendtek. Arlo sozialak, instituzioak eta administrazioak barne, boterea zentralizatu eta gizakiaren askatasuna murriztu egiten du, politika **kontrol sozial** bihurtuz. Politika ez da gehiago berdinen arteko elkarbizitza eta askatasunaren espazioa, baizik eta instituzioen menpeko botere-mekanismo bat.
Horregatik, Arendtek garrantzitsutzat jotzen du esparru pribatu eta publikoaren arteko bereizketa argi eta orekatuan mantentzea, askatasuna eta politikan parte hartzea bermatzeko:
- Espazio pribatuak gizakiaren identitatea, bereizgarritasuna eta aniztasuna babesten ditu.
- Espazio publikoak, berriz, gizakiaren jaiotza politikoa, ekintza eta berritasuna adierazteko bideak irekitzen ditu.
Azkenik, Arendtek jaiotzea eta berritasuna lotzen ditu espazio publikoarekin, gizaki bakoitzaren munduari emandako hasiera eta ekintza politikoaren oinarri gisa. Espazio publikoaren urritasunak eta desintegrazioak askatasunaren eta komunitate politikoaren krisia ekartzen du.