Argazki-Kamera: Sistema Optikoaren Funtsa

Argazki-kamera, tresna optiko bezala, sistema optiko batek eta hartzaile

fotosentikor batek osatzen dute. Sistema optikoa (OBJEKTIBOA), objektuaren irudi erreal

eta alderantzikatua hartzailearen gain proiektatzeaz arduratzen da. Hartzailea, bere

aldetik, argiarekiko sentikor den emultsio-geruza batez estalitako plaka edo pelikula batez

osatuta dago, eta mintz horrek errebelatu-prozesu baten bidez objektuaren erreprodukzioa

emango digu.

Argazki-kameraren osagai desberdinen eskema: objektiboa (1), diafragma (2), kamera

iluna (3), obturadorea (4) eta pelikula fotografikoa (5).

Argazki-kamera, irudian ikus daitekeenez, nahikoa erraz pareka daiteke,

funtzionamenduaren ikuspegitik, giza begiarekin. Argazki-kameraren objektiboak (1),

kornea/ /kristalino akoplamenduaren eginkizuna betetzen du; diafragma (2), bere funtzioa

irisaren antzekoa da; kamera iluna (3), esklerotikaren parekoa, eta obturadorea (4), bere

eginkizuna esposizio-denbora erregulatzea delarik. Azkenik, obturadorearen atzetik

pelikula fotografikoa (5) kokatzen da, informazio optikoaren azken hartzailea, begian

erretina bezalaxe. Begiaren, eta kameraren analogiarekin jarraituz, azken irudi

fotografikoa lortzeko errebelatu-prozesua eta begian ikusmena sorterazten duen bulkada

nerbiosoen prozesua oso antzekoak direla esan daiteke.

Argazki kameraren funtsezko elementuak hauek dira:

• Gorputza: atzealdean, objektuaren irudi erreal eta alderantzikatua eratzen den lekuan,

xafla edo film fotografiko sentikorra jartzen da. Prozesu fotokimiko batez, xafla hori

kitzikaturik edo inpresionaturik geratzen da.

• Objektiboa: objektuek isladaturiko argia biltzen duen sistema konbergentea da.

Objektibo on batek, akatsik gabeko irudia sortu behar du eta fokapen sakonera handia

izan behar du. Fokapen sakonera, objektiboak aldi berean foka ditzakeen punturik

hurbilenaren eta urrunenaren arteko distantzia da.

• Bisorea: horren bidez irudia enkoadratu egin daiteke, nahi den partea filmean

inpresionatuta gera dadin

• Obturadorea: dispositibo horren bidez esposizio-denbora kontrola daiteke, hau da, argia

pelikulara iristen dagoen denbora tartea da.

• Diafragma: elkarren gainean ezarritako xaflatxo metalikoen eraztun bat da eta

objektiboaren diametro eraginkorra erregulatzeko balio du. Filmera iristen den argi

kantitatea da.

• Desarragailua: desarratzean argazkia ateratzen dugu. Denbora konkretu batez ireki

egiten du obturadorea, horrela, kanpotik argiak filma inpresiona dezan.