Artearen Gida Laburra: Greco, Neoklasizismoa eta Velázquez

Greco: Manierismoaren Maisua

Manierismoa: Ezaugarri nagusiak

• Ikono bizantziarren zentzu ia abstraktua eta barnekoitasun psikologiko sakona.
• Veneziarren kolore bortitzak.
• Konposizio eskema nabarmenak.
• Sinbolismoa eta perspektiba falta.
• Argia ez da naturala, errealitatetik kanpokoa.
• Elementu horiekin guztiekin, pintura originala, gizatasunez beteriko tipo psikologikoak erretratuz egin zituen.
• Zeru-paisaiak: hodei mehe eta kolore desberdinekoak.

Arkitektura Neoklasikoa

Orientazio berria hartu zuen, giza bizitza hobetzeko eraikinak ugarituz. Arkitektura barrokoa baztertu eta antzinatera begira jarri zen.

Ezaugarriak:

• Ordena klasikoen erabilpena.
• Oinplano angeluzuzenak eta zentralizatuak.
• Bolumen arkitektoniko garbiak eta geometrikoak.
• Soiltasuna, harmonia, proportzioa eta oreka.
• Eraikin erromatarrak berreskuratu ziren: garaipen arkuak, zutabe oroigarriak.
• Nazioartean estilo homogeneo bat garatu zen.

Velázquez: Espainiako Urrezko Mendeko Pintorea

Hasierak (1617-1622)

Pacheco pintorearen tailerrean sartu zen. Joera manierista alde batera utzi eta errealismo barrokoari heldu zion.

• Caravaggioren tenebrismoa.
• Joera errealista herritarra.
• Gaiak: bodegoiak, erretratuak eta erlijioa.
• Adibideak: Gosaria, Atso arrautzak frijitzen.

Heldutasun Urteak

Lehen etapa madrildarra eta lehen bidaia Italiara. Aurreko gaiak baztertu eta errege eta gorteko gizonen erretratuak egin zituen.

• Adibideak: Doña Maria de Austria, Felipe IV.a.

Erretratuen ezaugarriak:

• Soiltasuna konposizioan.
• Errealismoa.
• Interes gutxi hondoak agertzeko.
• Gorputz osoko erretratuak.
• Oso estatikoak.

Rubensekin Topaketa:

Rubensek mitologia lantzeko eta Italiara joateko bultzatu zuen.

Aurretik margotu zituen: Mozkorrak (Bakoren Garaipena).

Izaera:

Ironikoa eta txantxazalea.

1629-1631: Lehen Bidaia Italiara

Pintore errenazentistak, erromatarrak eta veneziarrak aztertu zituen.

1631-1648: Finkatze Garaia (Bigarren Etapa Madrildarra)

Era askeagoa, irudiek gogortasuna galdu zuten, espazioa airez bete zen, aire-perspektiba iragarriz.

• Koloreak: grisa, berdea, okrea, harmoniotsuak.
• Gorteko erretratugile bikaina: Felipe IV.a zaldi gainean.

1648-1660: Bigarren Bidaia Italiara

Erregearen mandatuz, arte-lanak erosteko.

Aire-perspektiba hobetu zuen, gero eta pasta gutxiago erabiliz.

Azken Etapa

Italian hiru egonaldi egin eta gero, Madrilera itzuli zen.

Ekarpenik handiena: Meninak edo Iruleak.

Pintzelkada askea, amaitu gabe balitz bezala, kolore-orbanak, zehaztasunak erakutsiz eta formak sortuz.