Barrokoaren Maisuak eta Obra Nagusiak: Gida Osoa

Barrokoaren Arkitektura eta Eskultura

Carlo Maderno (1556-1629)

Vatikanoko San Pedro elizako fatxadaren egilea izan zen, korintiar zutabe eta pilastra erraldoiak zituena, Miguel Angelen kupula nabarmentzeko helburuarekin. Erdiko atalak arinki aurreratuta, mugimendu sentsazioa sortarazten du. Eskulturez osaturiko balaustrada batek errematatzen du.

Gian Lorenzo Bernini (1598-1680)

Margolaria, eskultorea, poeta eta eszenografoa izan zen. Klasizismoa adierazkortasunarekin uztartzea lortu zuen, Aita Santuek eskatzen zuten efektismoa, alegia.

San Pedroko Baldakinoa

Aldare nagusian kokatzen da, Miguel Angelen kupularen behealdean. Lau zutabe salomoniko ditu, mahatsondo hostoez dekoratuta –eukaristiaren sinboloa– eta erleak, Barberini familiari erreferentzia egiten diotenak (Aita Santuen familia zena). Baldakinoak ez du lerro zuzenik: taulamendu konkaboak lau boluta handiz osaturiko estalkia eusten du.

Barrokoaren Pintura: Maisulanak

Diego Velázquez

Las Meninas (1656)

Diego Velázquezek margotu zuen 1656an eta Espainiako artearen maisulan handienetako bat da. Prado Museoan gordetzen da. Margolanean, Infanta Margarita Teresa erdigunean dago, zerbitzariez (meninak), gorteko pertsonaiez eta Velázquez berak erretratatua. Atzean, ispilu batean, Felipe IV.a eta Mariana Austriakoa ageri dira, perspektiba joko berezi bat sortuz. Obra barrokoaren adibide bikaina da, argia, espazioa eta konposizio konplexua erabiliz.

Vieja friendo huevos (1618)

Diego Velázquezek 1618an margotu zuen eta naturalismo barrokoaren adibide bikaina da. Tenebrismoaren teknika erabiltzen du, argi-ilun kontraste nabarmenekin. Margolanean, adineko emakume bat arrautzak frijitzen ari da sukaldeko eszena batean, ondoan mutil gazte bat limoi eta pitxer bat eskuan dituela. Xehetasun aberatsak eta argiaren efektuak margolan honen errealismoa nabarmentzen dute. Gaur egun, Edinburghko National Gallery of Scotland-en gordetzen da.

La Rendición de Breda (1635)

Velázquezek 1635ean margotu zuen. Breda hiria espainiarrek hartu zutenean oinarritzen da. Eszenan, Justino de Nassau giltzak ematen dizkio Ambrosio Spinolari errespetuz. Atzean, espainiar soldaduen lanzak nabarmentzen dira. Margolanak barrokoaren perspektiba eta argiaren erabilera maisuki erakusten ditu. Gaur egun, Prado Museoan dago.

Caravaggio

Muerte de la Virgen (1606)

Caravaggiok 1606an margotu zuen eta tenebrismoaren adibide nabarmena da. Margolanak Mariaren heriotza irudikatzen du modu errealistan, bere gorputza ohatzean etzanda eta inguruan apostoluak eta Magdalena negarrez. Argi-ilunen kontraste gogorra eta naturalismoa erabiltzen ditu, garai hartan polemikoa izan zena. Gaur egun, Louvre Museoan gordetzen da.

Peter Paul Rubens

Las Tres Gracias (1630-1635)

Rubensek 1630-1635 artean margotu zuen eta barroko flamendarraren adibide nabarmena da. Margolanak mitologiako hiru jainkosak irudikatzen ditu: Eufrosina, Talía eta Aglaya, maitasuna, edertasuna eta oparotasuna sinbolizatuz. Gorputz biluzi leunak eta argiaren erabilerak Rubensen estilo dinamikoa erakusten dute. Gaur egun, Prado Museoan gordetzen da.