Bideo Seinalearen Digitalizazioa: Kontzeptuak eta Teknikak

Laginketa: Seinale analogiko bat digitalizatzeko, denbora-tarte finkoetan hartu behar dira laginak. Laginaren maiztasunak lagindutako seinalearen maiztasun maximoa baino bi aldiz handiagoa izan behar du.

DCT: Kosinuaren Transformazio Diskretua (DCT) irudiak konprimitzeko erabiltzen den eragiketa matematikoa da, irudia koefizienteetan deskonposatzen duena. Elkarrengandik gertu dauden puntu berdinak 0 balioa hartzen dute.

IT Sentsorea: Lerroarteko transferentziaren CCD mota bat da. Irudi-sentsoreen zutabeak eta transferentzia-erregistro bertikalak tartekatzen ditu.

Gamma Zuzenketa: Telebista hargailu baten izpi katodikoek hodian ez dute erlazio linealik hodiari aplikatutako tentsioaren eta irteera-luminantziaren artean. Hutsune hori zuzentzeko, kamerak Gamma Zuzenketa (G.Z.) ematen du.

Bektore-espektroskopioa: Telebista seinaleak neurtzeko tresna da, krominantzia-seinalea eta haren U eta V osagaiak aztertzen dituena. Krominantziaren distira-maila eta fasea doitzeaz gain, fasea, anplitudea eta koloreak ondo neurtzen ditu.

Koloretako barren irudikapenean, fasea eta modulazioa ikusiko genituzke. Bektore horren faseak tonuaren arabera kokatzen da, eta luzerak saturazioa adierazten du.

Bideo seinale bat digitalizatzerakoan, seinalearen lagin bakoitzari memoria-gaitasun finitua esleitzen zaio. Bits kopuru batzuk Y ardatzean. Balio horiek tonua eta konbinazio kopurua adierazten dute. Sarrerako seinalearen tentsioaren eta irteerako tentsioaren artean diferentzia bat dagoenean, seinalea aurreko kuantifikazio-tartean geratzen da. Zenbat eta bit kopuru gehiago erabili, orduan eta akats gutxiago.

GOP: Transmisioan akatsak detektatzeko eta zuzentzeko, makro-blokeak irudi zatitan banatzen dira, hau da, bits kopuruetan. Informazio horiei sinkronizazio datuak, identifikazioak eta errore zuzenketak gehitzen zaizkie, maila anitzeko trama digital propio bat sortu arte. Honi I motako irudiak deituko diogu. Irudiaren erreferentzia izango dira, transmititzerakoan konpresio handiagoa izateko. P motako irudietan (aurreikusitakoak) bi informazio horiek osatuko dute igorritako seinalearen zati handiena. P irudiei eta I motako irudien kasuan erabiltzen diren konpresio-prozesuak berdinak aplikatzen zaizkie, eta konpresio-maila askoz ere handiagoa lortzen da. Aurreikusitako P irudiak ez dira I motako irudien jarraian igorriko, bien artean txertatzen baitira bi norabideko irudiak (B irudiak). Informazio osagarria duten irudi horiek konparaketa bidez osatzen dira, aurreko irudiarekin alderatzeaz gain, ondorengo P irudiarekin ere konparatuz.