Datuen Sinkronizazioa eta ASCII Kodea

Datuen Sinkronizazio Motak

Sinkronizazio asinkronoa

Sistema honetan, komunikazio-parametroak lokalean konfiguratu behar dira sareko estazio bakoitzean. Ez dago ekipamendu guztiak lotzen dituen erloju-seinalerik. Informazioa bidaltzen denean, START seinale batekin hasten da. Ekipamendu hartzaileak START seinalea detektatzen duenean, bere erlojua abiarazten du eta, hala, datuak bidali ziren abiadura berean irakurtzen ditu. Ekipamendu igorleak, informazioa transmititu ondoren, STOP seinale bat bidaltzen du transmisioaren amaiera adierazteko. Ekipamendu hartzaileak STOP seinalea detektatzen duenean, datuak irakurtzeari uzten dio.

Horrek esan nahi du sareko ekipamendu bakoitzak konfigurazio bat behar duela, eta parametroek bat etorri behar dutela informazioa zuzen transmititzeko eta jasotzeko.

Datu-bitak

Transmisioan erabilitako karaktere bakoitzaren luzera adierazten du. Datu horrek zehazten du ASCII kode osoa (256 karaktere) edo taularen erdia (128 karaktere) erabiltzen den. Hori dela eta, konfigurazio-balioak 7 edo 8 bitekoak izango dira.

Sinkronizazio sinkronoa

Sistema honetan, ez da beharrezkoa erlojua lokalean konfiguratzea ekipamendu bakoitzean, sinkronizazio asinkronoan ez bezala. Bi modu daude erlojuaren seinalea konfiguratzeko:

• Datuetan txertatu gabe: seinale independente batek igorlea eta sareko gainerako ekipoak lotzen ditu, eta seinale horren bidez sinkronizatzen dira datuen bidalketa eta harrera.

ASCII kodea

ASCII (American Standard Code for Information Interchange) 128 kode posible definitzen dituen 7 biteko kodeketa da. Kode horiek hainbat multzotan bana daitezke, hala nola kontrol-karaktereak, karaktere alfabetikoak, zenbakizkoak eta puntuazio-markak. Testuak irudikatzeko eta testua prozesatzen duten gailuak kontrolatzeko erabiltzen da. Abantaila nagusia, estandar bat izateaz gain, kodeen ordena alfabetikoa da.