Efot fenomenoa eta begi gaixotasunak

Efot fenomenoa

Hertz-ek 1887an aurkitutakoaren arabera, gainazal metaliko batzuk argiaren eragínpean jartzean elektroiak igortzen zituzten fenomenoari efot deritzo. Esperimentu honetan, teoría elektromagnetikoaren bidez azal ezin daitezkeen hiru gertaera agertu ziren:Emisioá edo igorpena f maiztasuna maiztasun mínimo bat baino handiagoa denean gertatzen da; maiztasun mínimoa metal bakoitzaren ezaugarri propioa da, atari-maiztasuna.Teoria klasikoiren arabera; efot argiaren edtezein maiztasunetan gertatuko zen, argiaren intentsitatea behar bezain handía izanez gero.(f > fu), handiagoa bada igorritako elektroien kopurua argi erasotzailearen intentsitatearen proportzionala dá. elektroien energía zinétiko ez dago argiaren intentsitatearen mende, eta gertaera hori ezin azal daíteke teoría klasikoaren bitartez.Ezin izan da inoiz neurtu atzerapen-denborarik metalaren argiztapenaren eta fotoelektrioen igorpenaren artean baina, teoría klasikoaren arabera, argiaren intentsitatea oso ahula bada atzerapena gertatuko litzateke argia erasotzen deneko aldiunearen eta fotoelektrioen igorpen­aldiUnearen artean. Azalpen kuantikoa. 1905n, Albert Einstein Teoría berri bat proposatu zuen, eta efot erabili zuen frogatzat

Begi gaixotasunak

Miopia: ondo fokatu ahal dira objektu hurbilak, ez ordea, urrunak. Urruneko puntua distantzia finitura dago, metro gutxi batzuetara. Ondorioz, begi miopeak ezin ditu ondo ikusi hori baino urrunago dauden objektuak. Kasu honetan, begiko gainazal errefringenteak konbergenteegiak dira edo begi globoa luzeegia da. Horregatik, begia lasaiturik dagoenean irudiak ez dira erretinan hedatzen, aurreko puntu batean baizik. Hori zuzentzeko lente dibergenteak erabiltzen dira. Lente horietan errefraktatzean, izpiak ardatz nagusitik urruntzen dira, eta horri esker kristalinoak erretinan fokatu ahal dira. Hipermetropia: hurbileko puntuak garbi fokatzeko zailtasuna da. Begi hipermetropearen hurbileko puntua, normala dena 25cm  baino urrunago dago. Kasu honetan, kristalinoa ez da behar den bezain konbergentea, edo begi-globoa laburregia da. Horregatik, irudia erretina atzean eratzen da eta ikuspegi Iausoa sortzen da. Hipermetropia lente konbergenteak erabiliz zuzentzen da. Lente hauetan errefraktatzean, izpiak hurbildu egiten dira ardatz nagusira, eta horri esker kristalinoak ondo konbergiaraz ditzake, irudia erretinan eratuz.