Frankismoaren Gainbehera eta Trantsizioaren Hastapenak

Frankismoaren Gainbehera (1969-1975)

Greba eta gatazkek erregimenaren ezegonkortasuna agerian jarri zuten, eta Francoren gainbehera fisikoak areagotu zuen. Erregimeneko sektorerik gogorrenak, aurreikusten zituzten arazoak zirela eta, salbuespen-egoera adierazten saiatu ziren. Aurrerantzean, Gobernuak hainbat alditan adierazi zituen salbuespen-egoerak. Frankismoak ez zuen erantzun politikorik eskaintzen; erreakzioa zapalkuntza gogortzea eta erregimenaren barruko edozein irekitze-ekinaldi geldiaraztea izan zen.

1. Joan Karlos oinordeko izendatu

1969ko uztailean, Francoren eraginez, Joan Karlos printzea Estatuburu izendatu zuten, erregimena mantentzeko asmoz, baina ez zen espero bezala mantendu.

2. Erregimenaren barruko kontraesanak eta Desarrollismoaren amaiera

Falangeak Gorteetan Francoren hautagaia arbuiatu ez zuenean, eta Opus Deiren garaipenarekin batera, falangistek eskandalu bat sortu zuten: Matesa kasua. Matesa enpresa esportatzailea zen, eta Opuseko ministroek emandako Estatuaren kredituak eta diru-laguntzak jasotzen zituen, baina egin gabeko eragiketengatik. Hainbat ministro iruzurraz ohartu ziren eta teknokraten aurka erabili zuten. Francoren erreakzioa Opus Deiren aurkakoa izan zen.

1973an, egoera politikoak okerrera egin zuen.

Irekitasunaren aldekoen eta immobilisten arteko lehia

Carrero Blanco Gobernuaren presidenteorde zela, Franco erabakietatik urrundu zen. Horren ondorioz, erregimen barruan irekitasunaren aldekoen eta immobilisten arteko lehia sortu zen. 70eko hamarkadan, irekitasunaren aldekoek erregimenak forma politiko liberalak hartzea nahi zuten. Eskuindarrak, bestalde, immobilistak ziren. Carrero Blanco almiranteak agintea hartu zuenean, kudeaketa bi zutabetan oinarritu zuen. Carrero filoliberalen konspirazioaren ideiarekin obsesionatuta zegoen.

Carrero Blanco presidentea

1973ko ekainean pauso garrantzitsua eman zen, diktadoreak gobernuburu gisa zituen eginkizunei lehenengoz uko eginez. Carreroren gobernu berriaren helburua erreformak ezabatzea eta oposizioa zapaltzea zen. Erregimenean, Carrerok bi arazo izan zituen. 1973ko abenduaren 20an, ETAk atentatu batean Carrero Blanco hil zuen.