Gai Sentikorrak: Eutanasia, Disgenesia eta Abortua

Eutanasia eta Bizitzaren Amaiera Duina

Eutanasia, tratamendua kentzea, sedazio terminala eta lagundutako suizidioa oso gai sentikorrak dira, baina nire ustez ezinbestekoa da horiei buruz hitz egitea. Uste dut pertsona guztiek izan beharko luketela beren bizitzaren amaierari buruz erabakitzeko eskubidea, batez ere sufrimendu handia dagoenean eta sendabiderik ez dagoenean. Hori ez da heriotza eragitea, baizik eta sufrimenduaren amaiera duin bat aukeratzea.

Esperientzia Pertsonala: Aitona eta Sedazio Terminala

Nire familian esperientzia hurbil bat bizi izan genuen. Aitonari minbizi terminala diagnostikatu zioten, eta azken asteak oso gogorrak izan ziren. Ez zuen jateko gogorik, mina zuen etengabe, eta ezin zuen bere kabuz ezer egin. Egunez egun ikusten genuen nola galtzen zuen indarra eta gogoa. Egun batean, berak adierazi zigun ez zuela gehiago sufritu nahi. Medikuek sedazio terminala eskaini ziguten, eta familia osoak onartu zuen. Azken egunak lasaitasunez eta minik gabe igaro zituen, eta gu ere bakean sentitu ginen, jakinda ez zuela gehiago sufrituko.

Esperientzia honek irakatsi dit ez dela heriotzari buruz hitz egitea beldurtu behar, eta are gutxiago gaitzetsi. Pertsona bakoitzak merezi du bere bizitzaren amaiera modu duin eta lasaian bizitzea. Gizarte gisa, eskubide hori errespetatu eta babestu behar dugu. Bizitza duin bat izateko eskubidea dugun bezala, heriotza duin bat izateko eskubidea ere izan beharko genuke.

Disgenesia: Arriskuak eta Aniztasunaren Balioa

Disgenesia, kontzeptu oso arriskutsua eta kezkagarria da niretzat. Giza ezaugarri genetiko “desegokiak” dituzten pertsonen ugalketa mugatzea proposatzea diskriminazio garbia da. Pertsonen balioa ezin da geneetan neurtu, eta ezaugarri fisiko edo intelektual batzuk ez dira nahitaez “hobeak” beste batzuk baino.

Gizarte moderno batean ez luke lekurik izan behar inor baztertzen duen ideiak, are gutxiago ezaugarri genetikoen arabera. Horrelako ideiek iraganeko garai ilunak gogorarazten dizkidate, non “perfekzioa” bilatuz milaka pertsona zapaldu edo ezabatu zituzten. Horrelako bideek ez dute ezer onik ekartzen.

Nik uste dut zientzia medikua eta genetika bizitza hobetzeko tresnak direla, ez jendea sailkatzeko edo kontrolatzeko. Aniztasuna da gizarte baten indargunea, eta pertsona guztiek, izan duten gaitzik edo ez, aukera berak izan behar dituzte.

Abortua eta Erabakitzeko Eskubidea

Abortua, betidanik eztabaida handia sortzen duen gaia izan da, eta oso iritzi kontrajarriak eragiten ditu. Nire ustez, emakume batek bere gorputzaz eta bizitzaz erabaki ahal izatea oinarrizko eskubide bat da. Haurdunaldia ez da prozesu soil bat; eragin sakona du emakumearen osasunean, egoera emozionalean eta etorkizun osoan. Horregatik, emakume bakoitzak libreki erabaki behar du ama izan nahi duen ala ez, eta gizarteak hori errespetatu eta babestu behar du.

Abortu Maskulinoa: Eztabaida eta Errealitatea

Azkenaldian, “abortu maskulinoa” kontzeptua ere aipatzen da. Hau da, gizon batzuek aitatasuna ukatzeko eskubidea aldarrikatzen dute, ez dutelako haur baten ardura hartu nahi. Ulertzen dut aitatasuna ez dela beti planifikatua izaten, eta gizonek ere beren bizitza propioa dute. Hala ere, ezin dugu ahaztu haurdunaldia emakumearen gorputzean gertatzen dela, eta berak bakarrik bizi behar izaten duela prozesu fisiko eta emozional hori. Horregatik, ezin da gizonaren eta emakumearen eskubidea maila berean jarri kasu horretan.

Nik uste dut ardura partekatua eta komunikazio zintzoa ezinbestekoak direla bikotekideen arteko harremanetan. Baina azken erabakia emakumearena izan behar da, bera baita haurdunaldia pairatzen duen bakarra. Gizarteak ez du epaitu behar, baizik eta aukera seguru eta duinak bermatu. Askatasuna eta erantzukizuna orekatu behar dira, betiere errespetua eta enpatia oinarri hartuta.