Gizarte klasista

Miliband ados dago Wright eta Mills-ekin esateko gizarte kapitalista aurreratuetan botere-elite bat dagoela. Gailurrean estutzen den piramide sozialaren metafora erabiltzen du aurreratuta dauden gizarte kapitalisten irudia aurkezteko: goian klase dominantea dago eta behean langile klasea, bien artean burgesia txikia eta eragina dutena baina botererik ez daukaten beste talde sozial batzuk daudelarik (funtzioanarioak, intelektualak, etabar). Azkenik, piramidearen oinarrian, langile klasearen pean, erabateko prekaritate egoeretan aurkitzen diren pertsona multzo bat aurki genezake.

Klase dominantea ez da homogeneoa, nahiz eta barne kohesio handiaz gozatu, horrek bere interes hamankomunen defentsa zein hobekuntza ahalbidetzen duelarik. Klase dominantearen helburua beti kontserbatzailea da: dagoen ordena defendatzea, horretarako eskuragarri diren baliabide material zein ideologikoak erabiltzen direlarik. Klase menderatua, aldiz, langileek eta horien menpe daudenek osatzen dute. Gutxitzeko ala desagertzeko ordez, langile klasea handitzen doa denbora joan ahala, nahiz eta hirugarren sektorearen garapenari esker izan.

Miliband-ek langile klasearen definizio zabal bat proposatzen du, azpimarratuz errealitate objetibo bat dela, berau osatzen duten pertsonak horretaz kontzienteak izan daitezela ala ez. Kokaleku orokor horretatik habiatuz, aztertzen du nola klase dominanteak bere kontrola derrigortzen duen goitik eta nola klase menderatua horri aurre egiten saiatzen den behetik. Klase dominantea klase menderatua ideologikiko kontrolatzen ahaleginduko da. Prozesu horretan, pertsona eta erakunde sozial asko inplikatzen dira, hala nola komunikabideak, elizak, alderdi politikoak, eskolak, intelektualak eta Estatua. Azken honi dagokionez, klase dominanteak sistema politikoa erabiltzen du bere mesederako ongizate sozialean eta zerbitzu kolektiboengan presio eginez, baita ere Estatuak daukan gaitasun propagandistikoa eta ideologia ekoizteko bere ahalmena erabiliz.

Bere aldetik, behetik datorren presioa funtsean “langile periferia politikotik” datorren planteamentu iraultzailearekin gauzatzen da. Bere aburuz, klase soziala berez gizadi izaeraren funtsezko osagai bat da, zeren, nortasun pertsonalaren definizioan etnia ala genero osagaiek eduki dezaketen garrantziaz aparte, egitura sozialean kokatzen da eta klase sozial bati lotua zaio. Edozein kasutan, Miliband-en klase analisiak bizitza sozialaren azalpen arrazional bezain koherentea proposatzen du eta gizarte bateko gizabanako zein taldeen funtzioak ebaluatzeko funtsezkoa da.