Hannah Arendt: Bizitza Aktiboa eta Espazio Publikoaren Garrantzia

Hannah Arendten Giza Kondizioa: Bizitza Aktiboa

Bizitza Aktiboaren Hiru Jarduerak

Hannah Arendtek Giza kondizioa lanean bizitza aktiboa osatzen duten hiru jarduera aztertzen ditu: lana, fabrikazioa eta ekintza.

• Lana: Bizitza biologikoaren jarraipena bermatzen du, espeziearen iraupenari lotutako jarduera ziklikoa da, baina ez da iraunkorra.
• Fabrikazioa: Gizakiak mundua sortzeko duen ahalmena adierazten du; objektu artifizialak ekoizten ditugu, naturatik bereizteko eta gure mundua eraikitzeko. Homo faber, ekoizpenaren bidez, kulturaren eta artifizioaren bidez gizaki bihurtzen hasten da.
• Ekintza: Gizabanakoen arteko aniztasunari lotuta dago eta espazio publikoa eta politika egituratzen ditu. Hiru baldintza behar dira: berdintasuna, hitz-askatasuna eta mundu komuna zaintzea. Ekintza politikoa gizabanakoen arteko komunikazioa eta erabakiak hartzea da. Esaterako, hitz egitea ere ekintza bat da.

Gizakiaren Definizioa eta Modernitatearen Erronkak

Arendten ustez, gizakia jaiotzarekin definitzen da, ez heriotzarekin. Gizaki bakoitza berritasun bat da, historiari hasiera berri bat ematen diona. Modernitateak, hala ere, ekintzaren esparru anitza arriskuan jarri du, gizartearen homogenizazioaren bidez.

Espazio Publikoaren Atzerakada Aro Modernoan

Oikos eta Polis: Esparru Pribatua eta Publikoa

Hannah Arendtek Giza kondizioa lanean lantzen du aro modernoan espazio publikoaren atzerakada, arlo sozialaren sorrera dela eta. Arendtentzat, oikos (esparru pribatua) eta polis (esparru publikoa) greziarren arteko oposizioak argitzen du gizartearen egitura.

• Esparru pribatua (oikos): Lanarekin lotuta dago eta beharrizanen mende dago; bertan, aginte- eta obedientzia-harremanak daude.
• Esparru publikoa (polis): Berdinen artean ekiteko eta hitz egiteko askatasuna dago.

Arlo Sozialaren Eragina Espazio Publikoan

Aro modernoan, esparru horiei arlo soziala gehitu zaie, hibrido bat sortuz: behar pribatuak espazio publikoan leku hartzen dute, eta ondorioz, espazio publikoa ahultzen da. Politika ez da berdinen arteko interakzioaren esparrua, baizik eta botereak esparru publiko eta pribatuan esku hartzen duen lekua.

Totalitarismoaren Arriskua eta Espazio Publikoaren Babesa

Arendtentzat, espazio pribatuak eta publikoak babestu behar dira. Totalitarismoak dena politizatzen du, pribatutasuna eta aniztasuna ezabatuz, gizakia deserrotuz eta haren duintasuna deuseztatuz. Horregatik, esparru publikoa gizabanakoaren jaiotza-espazio gisa aldarrikatzen du. Bere ustez, gizaki egiten gaituena besteekin erlazionatzea da; elkarbizitza hori politikoa da, eta espazio horrek aniztasuna eta ekiteko aukera bermatu behar ditu.