Hizkuntza Arrunta

Clasificado en Magisterio

Escrito el en vasco con un tamaño de 3,29 KB

Hizkuntza arruntak proposizio zehaztugabeak dituela dio Wittgensteinek, bestetik, elkar komunikatzeko balio dutela. Hizkuntza arruntaren gramatika hizkuntza logikoarena baino zabalagoa da. Izan ere, hizkuntza arruntak abantailak ditu: etorkizunari dagokio eta zentzua du bizitzan, funtzioa bat bete eta berezko logika duelako. Hizkuntza arruntaren alde agertzen da./tractatusean bezela, hizkuntzaren analisia eta haren mugen doktrina egiten du. Wittgensteinek hizkuntza logiko-formala baztertzen du. Filosofia soilik joko linguistiko bat da eta arazo filosofikoak korapilo linguistikoak dira. Beraz, joko linguistiko hauek ulertu behar dira. Bere abiaùntua hau da: hitzek izendatzeaz gain, beste funtzio batzuk dituzte. Hitzek ezaagutzaz gain, hitzen erabilera landu behar da. Hitz bakar batek milaka erabilera izan ditzazke/hizakuntza jokoak independenteaj dira. Hizkuntza-joko bakoitzak joko-arauen bidez funtzionatzen du, eta arau horiek hitzen esanahia determinatzen dute. Azken ondorioa hau da: mundu fisikoari buruz baino ezin geitezke mintza.



Alineazio Kontzeptua

Alineazio kontzeptuaren bidez, bere baitatik zerbait galtzen duen gizakiaren egoera adierazten da. Norberaren buruarekiko arrotz bihurtzea. Marxen aburuz, lanarena da alineazio nagusia. Sistema kapitalistan, gizakia gauza bihurtzen da, giza zerizana galdu eta lan-indar huts bihurtzen da. Gizakiak zerbait eraldatuz lanean sortzen duen produktua bere emaitzaa eta produktutzat hartzen du. Langileak bere izate osoa jartzen du objektuan, eta berea den objektu hori kentzen diotenean, gauza bihurtzen da./gizarte alineazioa: gizarte klase batek beste klase bat menderatzeb eta suntsitzen du/erlijio alineazioa: giza zoriontasuna haraindiko munduan dago, eta gizakia mundu honetara sufritzera etorri da, ondoren zerua(zoriontasuna)lortzeko/ alineazio filosofikoa: filosofiak funtzio ideologiko bat betetzeb du klase menderatzailearen alde



Pido la Paz y la Palabra

Este poema es el primero de Pido la paz y la palabra, con el que Blas de Otero inicia su etapa social. Es una especie de manifiesto en el que expone su paso de ñlas preocupaciones existenciales a las sociales. El poeta sale de su mundo interior, en busca de contacto con sus semejantes, va hacia el hombre, de ese modo se despoja de la angustia de su etapa anterior./El poema reclama su ruptura con el pasados y el rechazo de su anterior, al tiempo que manifiesta firmemente su compromiso con los problemas de mundo y su doloroso encuentro con el sufrimiento umano./El titulo del poema A la inmensa mayoria no da las claves de su interpretacion. El poeta ha sufrido una transformacion radical, se ha desembarazaado de su angustia existencial y pretende llegar con su poesia al pueblo, para solidacizarse con el sufrimiento humano y denunciar las injusticias./El uso del verso endecasilabo nos indica la influencia de la lirica clasica de los siglos de Oro, muy presente en la poesia de posguerra española./El titulo es muy significativo, pues recuerda la famosa frase A la minoria siemore, expreson de una concepcion minoritaria de la poesia a la que se opone frontalmente Blas de Otero./ Se trata de uno de los poemas mas significativos de Blas, poruqe parca el inicio de una etapa en su vida: la eta social. El poeta describe su encuentro con la violencia

Entradas relacionadas: