A importancia da socialización e as etapas do desenvolvemento humano

El ser humano un ser social.

Procesos de socialización.

Cultura y socialización.

En este proceso, la socialización é un proceso mediante o cal a cultura, socialmente organizada, se facilita aos membros da sociedade, transmitíndose de xeración en xeración.

La cultura enténdese como conxunto de rasgos distintivos espirituais e materiais, intelectuais e afectivos que caracterizan a unha sociedade ou a un grupo social que abarca ademais das artes e as letras os modos de vida, as maneiras de vivir xuntos, os sistemas de valores, as tradicións e as creencias.

Socialización e aprendizaxe.

La socialización é un aprendizaxe que se dá con máis intensidade os primeiros anos de vida. Isto pódese definir coa seguinte frase: `` A supervivencia nos humanos depende da súa capacidade de aprendizaxe´´

Socialización primaria e secundaria.

La socialización pódese dividir en dous tipos:

-Primaria: se dá na primeira etapa de socialización pola que o neno atravesa desde o seu nacemento e na que se converterá nun membro da sociedade onde o neno adquirirá as primeiras capacidades intelectuais e sociais.

-Secundaria: ten lugar nos grupos externos á familia, principalmente na escola.

Axentes de socialización.

Definición: Persoas e institucións que forman parte dos diferentes contextos nos que interactúa a persoa e que a través da súa actuación voluntaria ou involuntaria, inciden na súa educación.

Axentes máis importantes:

-La familia: axente socializador por excelencia posto que é onde se inicia o proceso de socialización e dura durante toda a vida por os lazos afectivos. En este primeiro axente é onde o ser humano comeza a relacionarse e a adquirir os primeiros valores sociais (os crean os pais)

-Os grupos de iguais: grupos formados por membros de idades similares onde establecen relacións íntimas cara a cara e exercen unha enorme influencia ao longo de todo o ciclo vital durante a infancia e a adolescencia.

-La escola: instrumento básico para promover e desenvolver a socialización. Ten como responsabilidade conseguir o desenvolvemento integral do neno contando cos aspectos afectivos, sociais, psicomotores e cognitivos.

-Os medios de comunicación social: grazas á comunicación podemos vivir en sociedade posto que difunden e permiten compartir entre a poboación a información xeral. Exemplos: a televisión, a publicidade, a radio…

La psicoloxía do desenvolvemento.

La psicoloxía do desenvolvemento estuda os diferentes estadios ou momentos polos cales o individuo vai desenvolvendo as capacidades psicolóxicas e intelectuais que posúe desde que nace.

Etapas vitais polas que atravesa o ser humano.

·La infancia.

Relación e adaptación do neno na primeira infancia.

As primeiras relacións do recén nacido establecense coa nai ou coas persoas que lle coidan. Durante os primeiros anos as súas necesidades serán satisfeitas polos adultos. O neno irá progresivamente avanzando en motricidade, intelixencia e afectividade, converténdose nun ser social.

A idade dos 3 aos 6 anos supón o inicio da escolarización polo que comezan a ser máis autónomos, con capacidade para expresarse mediante o lenguaxe falado e desenvolvendo a forma de pensar, razoar e resolver problemas.

Participación no grupo e relación cos seus iguais.

En esta etapa o xogo é un factor importante no proceso socializador. Poco a pouco irán aprendendo progresivamente de canto se lles ensine, motivados pola curiosidade e a necesidade de aprender iniciándoos en xogos grupais para que vaian adquirindo o concepto de grupo.

A amizade no grupo de iguais adquire un papel esencial sendo coadyuvador de diferentes funcións.

-Fonte de recursos emocionais (tanto para divertirse como para adaptarse ao estrés)

-Fonte de recursos para a resolución de problemas e adquisición de coñecementos.

-Monitorización (transmitindo información xeralmente dun neno experto a un novato)

-Aprendendo a colaborar e compartir (que o neno saiba combinar a resolución de problemas coa compensación do ``compartir´´)

-Modelando (a través de información que se transmite por imitación)

-Adquisición e elaboración de habilidades básicas (tanto sociais como de colaboración)

-Base para o establecemento de relacións futuras.

·La puberdade e a adolescencia.

Puberdade (transformación fisiolóxica)

La puberdade é o principio da adolescencia supoñendo o camiño da infancia cara á idade adulta.

Principais cambios: aumento rápido de talla e peso, maduración dos órganos xenitais e capacidade de reprodución.

Adolescencia (resposta emocional e social de ditos cambios)

Resposta psíquica e social orixinada polos cambios fisiolóxicos influenciada pola cultura finalizando cando se chega ao pleno estatus socioloxía de adulto.

Esta etapa representa unha época de transicións na conduta emocional, intelectual, sexual e social dos seres humanos.

·La idade adulta.

Esta etapa comeza entre os 20 e 24 anos e dura ata os 65.

Periodos:

El adulto novo. (20-40) a persoa comeza a asumir roles sociais e familiares.

Etapas:

-Idade de establecemento (20-35) se caracteriza polo desprazamento da dominación paterna, a busca de cónxuxe, a cría dos fillos e a profundización das amizades.

-Idade de consolidación (35-40) consolídase polos estudos e o traballo fortalecéndose o matrimonio e consolidándose metas propias.

-Idade de transición (40-45) abandónase a obriga do aprendizaxe para volcarse nun mundo interior avaliándose metas e logros.

El adulto medio. (40/45-60)

A principios desta etapa soe dar un estrés polo cargo de fillos en idade adolescentes e pais anciáns.

·La vellez.

Esta etapa da vida caracterízase por un periodo involutivo que psicoloxicamente comporta esforzos de adaptación aos cambios biolóxicos e ás limitacións físicas.

Tras a xubilación prodúcese un desprazamento social traido polo sentimento de inutilidade e a perda de estatus social e económico o cal pode levar a vivir angustiosamente.

Por outro lado prodúcese o sentimento de inutilidade e soedade posto que conforme a persoa maior vai perdendo facultades faise máis vulnerable e dependente dos demais.

Por último, outro aspecto importante é a perda das persoas queridas aínda que as relacións por iguais axudarán a encher os espazos baleiros que deixaron a perda da parella.