Laguntza Bidezko Ugalketa: IVF eta Intseminazio Artifiziala Gida

In Vitro Ernalketa (IVF)

Bikote antzuek ume biologikoak izateko gehien erabiltzen den metodoetako bat da. In Vitro Ernalketa (IVF) bide naturaletik ernaldu ezin diren kasu askoren konponbidea izan daiteke, bai gizonaren bai emakumearen ugalkortasun-arazoen ondorioz.

Prozesua

• Obulazioaren prestaketa: Obulutegiaren estimulazio kontrolatua hormonen bidez egiten da, aldi berean hainbat obulu heldu lortzeko helburuarekin.
• Obuluen erauzketa (folikulu-puntzioa): Estimulazioaren ondoren sortutako obulu helduak obulutegietatik erauzten dira. Prozedura hau ekografia bidez gidatutako orratz fin batekin egiten da, baginatik zehar. Normalean, sedazio arinpean egiten da.
• Ernalketa laborategian: Erauzitako obuluak laborategian ernaltzen dira. Bi teknika nagusi daude:
  • Ohiko IVF: Obozitoak eta aurrez prestatutako espermatozoideak (bikotekidearenak edo emailearenak) Petri plaka batean elkartzen dira, ernalketa modu espontaneoan gerta dadin.
  • ICSI (Intracytoplasmic Sperm Injection / Espermatozoidearen Injekzio Intrazitoplasmikoa): Laborategiko enbriologoak espermatozoide bakar bat hautatzen du eta mikroskopio baten laguntzaz zuzenean obozito heldu bakoitzaren barruan sartzen du. Teknika hau bereziki gomendagarria da gizonezkoen antzutasun-faktore larriak daudenean edo aurreko IVF zikloetan ernalketa-tasa baxua izan denean.
• Enbrioien In Vitro hazkuntza: Ernaldutako obuluak (enbrioak) laborategian hazten dira inkubagailu berezietan, 2 eta 6 egun artean. Denbora horretan, haien garapena eta kalitatea etengabe ebaluatzen dira, umetokira transferitzeko egokienak hautatzeko (blastozisto egoeraraino iristea da helburua askotan).
• Enbrioien transferentzia: Hautatutako enbrioi bat edo gehiago (kopurua kasuaren, adinaren eta legediaren araberakoa da) emakumearen umetokiaren barrunbera transferitzen dira kateter fin eta malgu baten bidez. Prozedura hau normalean minik gabekoa da eta ez du anestesiarik behar. Transferitu ez diren kalitate oneko enbrioiak kriokontserbatu (izoztu) daitezke etorkizuneko erabilerarako.

Intseminazio Artifiziala (IA)

Intseminazio artifiziala (IA) ugalketa lagunduko teknika sinpleago bat da. Prozedura honetan, aurrez laborategian prestatutako espermatozoide-lagin bat (bikotekidearena edo emailearena) emakumearen umetokiaren barruan sartzen da obulazioaren unean edo gertu, ernalketa errazteko helburuarekin.

Teknika Motak

• Bikotekidearen Haziarekin Egindako Intseminazio Artifiziala (IAH): Kasu honetan, bikotekidearen hazia erabiltzen da, laborategian kapazitatu (ernaltzeko gaitasuna duten espermatozoide mugikorrenak hautatu) ondoren. IAH gomendatzen da, besteak beste, obulazio-arazo arinak daudenean (askotan obulazioaren indukzio arinarekin batera), zerbixeko faktoreak direla medio, koito-arazoak daudenean, edo gizonezkoaren antzutasun-faktore arina edo moderatua dagoenean. Endometriosi arinaren kasuetan ere erabil daiteke.
• Emailearen Haziarekin Egindako Intseminazio Artifiziala (IED): Haziaren jatorria emaile anonimo batena denean erabiltzen da. Prozedura IAHren antzekoa da, baina hazia esperma-banku batetik dator. IED aukera bat da bikotekideak espermatozoiderik ez duenean (azoospermia), espermatozoideen kalitatea oso txarra denean, gaixotasun genetiko larri bat transmititzeko arriskua dagoenean, emakumeak bikotekiderik gabe ama izan nahi duenean, edo emakumezkoen bikoteen kasuan. Emaileek azterketa mediko, genetiko eta psikologiko zorrotzak gainditzen dituzte, gaixotasunak transmititzeko arriskua minimizatzeko.