Napoleón: Consulado, Imperio e Restauración en Europa

A Obra de Napoleón en Francia e a súa Influencia en Europa

Napoleón Bonaparte, figura clave na historia de Francia e Europa, xogou un papel crucial tras a Revolución Francesa. A súa traxectoria comeza coa represión da revolta de Vendimiario en 1795, cando estaba encargado da guarnición de París. Tras conseguir éxitos militares que remataron coa Primeira Coalición, Napoleón deu un golpe de Estado o 18 de Brumario (9 de novembro de 1799), proclamándose cónsul e poñendo fin ao Directorio.

O Consulado e a Consolidación do Poder

O Consulado foi un réxime personalista, caracterizado pola concentración do poder en mans de Napoleón. A Constitución do ano VIII (1799) reflectiu esta realidade, xa que non incluía unha declaración de dereitos nin establecía a separación de poderes. Para enfrontarse á Segunda Coalición, Napoleón liderou as tropas francesas en Italia, obtendo unha vitoria decisiva en Marengo (1800). Aproveitando este triunfo, nomeouse cónsul vitalicio.

Durante o Consulado, Napoleón impulsou unha serie de reformas que consolidaron os principios do liberalismo en Francia, aínda que baixo un goberno autoritario.

O Imperio Napoleónico: Expansión e Declive

A formación da Terceira Coalición, integrada por Gran Bretaña, Austria e Prusia, levou a unha nova fase de expansión napoleónica. En 1804, Napoleón transformou a República en Imperio, buscando consolidar a súa posición en Francia. A vitoria francesa en Austerlitz (1805) foi un dos seus maiores éxitos militares. A Paz de Tilsit (1807), asinada con Rusia e Prusia, marcou o punto álxido do Imperio Napoleónico.

A partir de entón, a política exterior de Napoleón centrouse en dúas estratexias principais: a alianza con Rusia e o illamento de Gran Bretaña. Para prexudicar economicamente a Gran Bretaña, Napoleón decretou o bloqueo continental, prohibindo o comercio dos países europeos cos británicos. Portugal, ao non aceptar o bloqueo, foi invadido por Napoleón. No seu paso cara a Portugal, as tropas francesas tamén invadiron España en 1808, dando comezo á Guerra da Independencia española, que durou cinco anos.

A situación do Imperio complicouse cando Rusia rompeu a alianza con Francia e retomou o comercio con Gran Bretaña. En resposta, Napoleón intentou invadir Rusia en 1812, pero a campaña rematou nun desastre. Este fracaso marcou o principio do fin do Imperio. Formouse unha Sexta Coalición que derrotou ás tropas francesas en Leipzig en 1813. No mesmo ano, Napoleón tamén foi derrotado en España.

Tras a súa abdicación, Napoleón exiliouse á illa de Elba. Con todo, regresou ao poder durante o período coñecido como os Cen Días, pero foi definitivamente derrotado na batalla de Waterloo (1815). Como castigo, foi deportado á illa de Santa Helena, onde morreu en 1821.

A Restauración en Europa

Trala derrota de Napoleón, iniciouse en Europa un período coñecido como a Restauración. As potencias vencedoras buscaron restablecer a orde anterior á Revolución Francesa, promovendo o retorno ao poder das monarquías do Antigo Réxime. Este período caracterizouse por unha reacción antiliberal, como se a Revolución Francesa nunca tivese lugar.

O Congreso de Viena e a Nova Orde Europea

O Congreso de Viena (1814-1815) foi o foro onde as potencias europeas buscaron unha nova distribución territorial que garantise unha paz duradeira e evitase novas revolucións. As principais decisións incluíron:

• Francia volveu ás súas fronteiras anteriores á Revolución.
• Creáronse "estados tapón" para dificultar unha posible expansión francesa.
• Austria, Prusia e Rusia obtiveron ganancias territoriais de forma equilibrada.

As potencias europeas buscaron consolidar a Restauración mediante un sistema de alianzas, creando dous bloques principais: A Santa Alianza...