Orixe do home actual e a súa relación coa vida: unha aproximación filosófica

veces.  En este ámbito, ha tenido especial resonancia la presunta determinación del origen del hombre actual mediante el estudio del DNA mitocondrial, que se transmite por vía materna. 

Esas discrepancias afectan ao presunto orixe do home actual. Existen dos opinións diferentes: o modelo de «continuidade rexional» e o modelo do «orixe africano recente». O modelo de «continuidade rexional»sostén que a especie, moi primitiva, H. erectus (incluído H. ergaster) non é máis que unha variante antiga deH. sapiensEn cambio, o modelo do «orixe africano recente»sostén que, hai uns 100.000 anos, un novo tipo de ser humano, orixinado en África, tería substituído completamente ás especies anteriores: Quen propoñen este modelo apelan aos estudos de bioloxía molecular comparada para sustentar a tese de que todos os humanos actuais descenden dunha poboación africana. Tamén se fixeron estudos sobre o cromosoma Y, que se herda exclusivamente do pai, e os resultados están de acordo co modelo do orixe africano recente. 

A.2.O seguinte círculo de ideas é unha aproximación FILOSÓFICA ao concepto de vida. 

¿qué é a vida?, ¿qué significa estar vivo? Sae a enumerar tres funcións propias da vida (a nutrición, a relación co ambiente e a reprodución). A vida podería describirse, en primeira instancia, como a propiedade de algúns seres que, dotados de certa estrutura material (un corpo organizado, orgánico), son capaces, al menos, de realizar algunhas funcións ou actividades dirixidas a manter a súa identidade individual (conservan a súa unidade e crecen), e tamén a replicar ou transmitir a súa identidade específica a outros seres (reprodución ou xeración que mantén a especie), distinción aristotélica de tres graos da vida: a vexetativa, a sensitiva e a intelectual.

O ser e os cambios (ou movementos). ¿Cambian todos os seres? 

Cambiar é moverse. Entón, moverse non só significa un cambio de lugar, senón tamén todas as posibilidades modificacións dunha cousa. En xeral, movemento é o paso de potencia a acto (do poder ser ao ser), o cal nunca podería darse nun ser que fose todo en acto e non tivese potencia algunha (sería “acto puro”, que é a definición do ser necesario ou Deus). Existen varios tipos de movemento(cambio), os movementos imperfectos(kínesisfísicas) e os perfectos(praxisvitais). Aristóteles define o movemento como o paso da potencia ao acto nun ser, ou mellor, o “acto dun ser en potencia, en canto que está en potencia”. Esta fórmula serve para os movementos imperfectos mellor que para os perfectos. ¿Qué quere dicir a definición? Pódese desglosar en dous: por un lado o movemento é un acto, é dicir, unha realidade ou unha novidade no ser que a recibe; por outro lado, dicíase que o acto se dá nun ser en tanto que este está ou segue en potencia ou non completou o seu fin, que é o obxecto do cambio. 

Vida e cambios: as actividades inmanentes e o alma. ¿Qué é o peculiar ou propio nos cambios que se producen nos seres vivos? Unha primeira característica propia do movemento dos seres vivos é o automovemento: os seres vivos non simplemente son movidos, senón que se moven a sí mesmos. A segunda peculiaridade a constitúe precisamente que o vivo realiza o segundo tipo de movementos (o primeiro que se mencionou son as kínesisou movementos físicos). O segundo tipo son as praxisvitais ou tamén, operacións inmanentes, como imos a ver.  En todas as operacións inmanenteso obxecto da actividade “permanece” no suxeito que a realiza perfeccionándoo. (Lat.in-manere, que significa “quedar dentro”). Por iso dicíase que a vida é un movemento do ser vivo hacia sí mesmo. As operacións inmanentes son “actos do perfecto”, porque o obxecto da actividade dase de forma acabada ou completa (perfecta) na mesma actividade (Ejs. as actividades orgánicas). En cambio, as operacións transeúntes, que antes se denominaron movementos físicos ou