A poesía galega desde 1975

Clasificado en Lengua y literatura

Escrito el en gallego con un tamaño de 3,16 KB

A poesía desde 1975

O principio da democracia produciu un cambio de mentalidade na sociedade galega. O contido político-social predomina sobre a forma, polo que se fai necesario comezar un cambio de rumbo.

Moitos poetas actuais déronse a coñecer agrupados nunha serie de colectivos poéticos

Grupo de comunicación poética rompente:

Nacido nun colectivo experimental vangardista, presenta poesía innovadora e destaca pola súa aprobación formal, así como polo uso da linguaxe urbana. Entre as súas publicacións destaca a obra colectiva 'Fóra as vosas sucias mans' de Manuel Antonio.

Grupo poético Cravo Fondo:

Destacan Ramiro Fonte e Xulio López Valcárcel, que, no seu manifesto colectivo titulado 'Cravo Fondo', se declaran nacionalistas e revolucionarios, cunha poesía baseada na realidade vital, conxugando compromiso ético e estético.

De amor e desamor:

Creado en Madrid por Manuel Rivas e Lois Pereiro, xunto con artistas plásticos como Reimundo Patiño ou Menchu Lamas.

Ronseltz:

Fundado na Coruña por un grupo de mozos universitarios, caracterízanse pola súa ironía e parodia dos xéneros e dos autores máis consagrados da literatura galega. Publican o volume colectivo 'Unicornio de cenorias que cabalgan os sábados'.

Batallón literario da Costa da Morte:

Destacan Miro Villar, Rafa Villar e María Lado, que publican os volumes colectivos 'Nós', 'Rumbo ás illas' e 'Escritores da Costa da Morte nas sisagras'.

No século 21 xorden novas agrupacións caracterizadas polo seu forte compromiso social, político e artístico

Redes Escarlata:

Publican unha obra poética colectiva 'Xuro que non volverei pasar fame' e manifiestos en relación co afundimento do Prestige en 2002, o cinema galego, os dereitos sexuais, a cuestión do idioma, entre outros.

A xeración dos 80:

Consolidou a renovación poética e creou coleccións para acoller ese xénero, ademais da aparición de numerosos premios. Os poetas que comezaron a publicar nesta década son moi heteroxéneos.

Características comúns:

  • Culturalismo: introdución de referencias relacionadas coas artes
  • Esteticismo: preocupación pola forma e o coidado da lingua
  • Apertura temática: recuperación de temas como o amor, o paso do tempo, a morte, o erotismo, a reivindicación feminista

As últimas promocións poéticas:

Aparición de novas canles para a difusión da poesía, a creación de novas coleccións, a utilización dunha linguaxe poética máis próxima e intelixible, e a introdución de temas e asuntos de actualidade.

Tendencias poéticas:

  • Poética feminina e feminista: reivindicando a historia oculta das mulleres, o seu erotismo, a súa capacidade para construír o mundo desde a intelixencia, o compromiso e a liberdade. Destacan Pilar Pallarés, María Xosé Queizán, Chus Pato, Yolanda Castaño, María do Cebreiro e María Lado.
  • Poética do íntimo e do cotián
  • Poesía de coñecemento

Entradas relacionadas: