O primeiro funcionalismo: os Webb e as súas contribucións á socioloxía das relacións laborais

Desenvolven un concepto das relacións laborais como esfera propia e específica na sociedade moderna. Tres formas de conseguir normas laborais aceptables:

• Regulación sindical unilateral: Formulan as súas propias normas especificando os termos en que os seus afiliados poden acceder e aceptar un emprego.
• Negociación colectiva: os sindicatos forzan acordos con empresarios sobre as normas conxuntas de aplicación.
• Regulación legal: os sindicatos influen no parlamento para que decrete normas.

Tipos de sindicalismo

1. Sindicatos de oficio: controlan a oferta de traballo e fijan normas unilaterais.

2. Sindicatos de ascenso: adquiren formación no posto de traballo pasando de puestos inferiores a superiores dentro da empresa.

3. Sindicatos xerais: de traballadores semi e non cualificados.

Del análisis das estratexias sindicais, os Webb destilan 3 “dogmas” (modelos orientativos de acción sindical):

• Dogma de los derechos adquiridos.
• Dogma de la oferta/demanda.
• Dogma del salario justo.

Democracia e sindicalismo

Función de los sindicatos: participación en todas as áreas sociais onde rexe o principio de ocupación e emprego asalariado.

Función de los sindicatos en un orden industrial democrático: analizan a industria como unha cadea de decisións e relacións que vai desde os provedores da materia prima ata os consumidores.

Escola de Relacións Humanas

Unitarista e desenvolve o estudo de Mayo. Finalidade superar problemas Tayloristas e aumentar a produtividade.

Aportacións positivas: Son un factor de integración, evitando tensións e competencia. Disminúe a monotonía. Facilita as comunicacións. Ofrecen posibilidade de gañar prestixio en aspectos complementarios, Fai menos alleo o traballo ao dar un factor emotivo de integración na empresa.

Críticas á Escola de Relacións Laborais: - Non considera o conflito como unha característica inherente ás relacións laborais, -Non considera a vinculación entre conflito e desigualdades de poder e clase, - Non explica a función do sindicato como organización dos traballadores dentro e fóra da empresa.

Institucionalismo

Corrente teórica que xurde a finais do século XIX como crítica á economía clásica, idea de racionalidade do homus economicus e do individualismo metodolóxico. J. R. Commons e Perlman. Ambos se interesan en estudar como a práctica da acción colectiva é produtora de normas, ademais de regular actividades de traballo e estabilizar conflitos de intereses. Se lles considera pioneros da economía institucionalista norteamericana e do estudo da rutina, costume e leis consuetudinarias.

Estructural-Funcionalismo: Dunlop

Estructural-funcionalismo: consideraba que o Estado de Benestar contribuía na harmonía entre diferentes partes do sistema social posto que favorecía o consenso en termos de valores e estabilidade. Dunlop considera que o sistema das Relacións Laborais está no mesmo plano que o sistema político ou económico. Funcionalismo clásico que Parson definiu para o sistema:

• Adaptación, porque xera as regras que ordenan as relacións dos diferentes actores de produción de bens e servizos.
• Gratificación, ao manterse a xerarquía e as relacións de poder entre actores, puidendo cumprirse os obxectivos destes.
• Integración, xa que se conserva a xerarquía e axuda para a consecución dos obxectivos.
• Latencia, é dicir, dentro do sistema atopamos elementos que se encargan de manter as pautas culturais.

Encontramos dúas regras de funcionamento no sistema:

• Regras sustantivas: determinan as regras e os dereitos dos autores.
• Regras de procedemento: determinan a forma de establecer e aplicar as regras sustantivas e resolución de conflitos.

Socioloxía Conflictivista: Coser e Dahrendorff

Lewis Coser, establece unha resposta á concepción do conflito como un problema disfuncional, pondo de relevo as funcións positivas do conflito:

• El conflito serve para establecer e conservar a identidade.
• Evita a disolución dos grupos que están en conflito.
• Diferencia entre o conflito real (frustracións nos grupos) e, irreal (liberar tensións).
• Función do conflito como inductor do proceso de estruturación do grupo e unificación do adversario.

Punto de vista conflictivista: - A vida social é o resultado da interacción de intereses. - Interese como elemento básico da conduta social do home. O conflito de intereses domina a vida social expresada en normas coactivas, sistemas represivos e conflitos de todo xénero, - Equilibrio social precario, - Consenso normativo como expresión ideolóxica de formas de represión. - Conflicto social tende á división da sociedade en clases, - Conflitos entre diferentes sectores que conducen ao cambio universal e permanente.

Ralf Dahrendorf, trata de poñer en diálogo ao funcionalismo e marxismo, aceptando a necesidade do cambio a partir do conflito, pero acepta tamén a concepción de que as modificacións do capitalismo, chegarán a perpetualo xa que fomentan a súa adaptabilidade.

• Institucionalización
• Intensidade e violencia do conflito.
• Papel dos grupos e organizacións.