Principais problemas de Carlos I e Felipe II
Clasificado en Griego
Escrito el en 
gallego con un tamaño de 2,8 KB
Principais problemas de Carlos I:
En Castilla encontrouse coa revolta das Comunidades, o problema dos comuneros (habitantes das comunidades de vila e terra), que se negaron a pagar máis impostos sen que se lles consultase e esixiron ao rei o respecto ás institucións de goberno castelás. O cariz social e antiseñorial impulsou á nobreza a apoiar ao emperador; as súas tropas e as do emperador derrotaron aos sublevados en Villalar.
En Aragón, concretamente no reino de Valencia, a Revolta das Germanías. Os gremios fixéronse co poder na cidade e o reino de Valencia tras a fuxida das autoridades urbanas a causa da peste. Ao final, coa axuda do exército do rei, a nobreza recuperou o seu poder.
En o Sacro Imperio e Países Baixos, o movemento protestante liderado sobre todo por Lutero e Calvino propuña unha nova relixiosidade, o cal tamén tiña consecuencias desde o punto de vista territorial. Primeiro intentouse solucionar o problema pola vía diplomática, mediante dietas (=reunións), pero ao final Carlos V tivo que recorrer á vía militar. E venceu aos protestantes ––que non ao Protestantismo––, con axuda dos príncipes católicos, na batalla de Mülhberg. Terminou temporalmente o conflito coa firma da Paz de Augsburgo, pola que o emperador recoñecía aos seus súbditos do Sacro Imperio a posibilidade de optar entre o Catolicismo e o Protestantismo.
Principais problemas de Felipe II:
O seu empeño por manter a hegemonía en Europa supuxo tamén un foco de conflitos constante. Os seus problemas foron:
En Aragón ––a situación en Castilla foi máis tranquila––, as Cortes cuestionaron a autoridade do Rei; e aproveitaron o conflito co Secretario Antonio Pérez para facer valer ante o rei os seus dereitos. Felipe II acabou invadindo militarmente Aragón e sometendo ás súas institucións á autoridade do rei.
En o Mediterráneo o conflito permanente cos turcos pechouse, polo menos temporalmente, coa vitoria na Batalla de Lepanto (1571). A frota cristiá, coñecida como a Liga Santa, e integrada polo Papado, Venecia e a Monarquía Hispánica, e mandada polo irmánstra do rei, don Xoán de Austria, destrozou á frota turca na batalla antedita.
En os Países Baixos, a rebelión contra Felipe II apoiada polos ingleses, foi apastada polas tropas do rei. Mais o problema non se resolveu e esixiu unha presenza militar permanente e cuantiosos gastos.
En o Atlántico, os problemas que xeraba Inglaterra (piratería, financiación dos movementos independentistas dos Países Baixos) intentaron resolverse de raíz coa invasión das illas británicas en 1588; mais a Armada Invencible fracasou no seu intento.