Vida e obra de Quevedo: clasificación temática e musas

Quevedo: vida e obra

Quevedo: (1560-1645) Muere sen ter publicado as súas obras, como Góngora. Se da a paradoxa de que el edita a poesía de Fray Luis de León e F. de la Torre, pero non o fai coas súas propias obras. Quevedo, publican 18 das súas composicións en “Flores de poetas ilustres”, de P. Espinosa, de 1605. Tamén en 1605 publican catro romances seus na “Segunda parte do Romancero Xeral”, de M. de Madrigal. En coleccións de romancerillos tardíos tamén hai algunhas composicións súas. Cando morre Quevedo, o seu sobriño, Pedro de Aldrete, é o que herda ese manuscrito que estivera preparando, e el vende os manuscritos a un libreiro, o cal encarga a edición de esos manuscritos a Juan Antonio González Salas. Pedro Aldrete quere completar a edición do seu tío, e en 1670 publica “As tres musas últimas castelás”. Villamediana: definido como desigualísima besta con distintas facetas_ filosófico, moralista, amoroso, patriota e parodista; considera a vida como morte, tamén contrasta a realidade e as aparencias; admirador de doctrinas estoicas, epicúreas que se basan no hedonismo. Ten sensación de insatisfacción constante relacionado con 2 temas: a presenza da morte e o paso do tempo;División das poesías por musas.Clío, musa 1: poesías heroicas.Polimnia, musa 2: poesías morais.Mepómene, musa 3: poesías fúnebresErato, musa 4: poemas de secesión (amorosos en primeira persoa, ou de amor alleo)Erato, a mesma musa: Sección segunda. Canta soa a Lisi, e a amorosa paixón do seu amante.Persícole, musa 5: letrillas satíricas.Thalía, musa 6: Canta poesías xocoserias que chamou burlescas o autor, isto é, descricións graciosas, sucesos de donaire e censuras satíricas de culpables costumes cuxo estilo é todo templado de burlas e de veras. Faltan 3 musas porque González de Salas non chega a completar a edición. Na segunda edición que vimos completanse as tres que faltan: musa Calíope (poesía heroica, e incorpora silvas morais e letrillas satíricas), musa Euterpe (poesía bucólica e pastoril) e musa Urania (poesía sacra). Clasificación temática: grupo metafísico:  poemas que tratan a problemática existencial, centrándose no sentido da vida humana e o paso do tempo, toma a vida como morte; morais: beatus ille, dedicados á decadencia española; relixiosos “Heráclito cristiano”; amor: era misógino pero foi un gran poeta do amor con uns 200 poemas con poemas ás súas amadas: Aminta, Flora, Fili e Lisi, as súas fontes son o petrarquismo e o neoplatonismo; burlescos e satíricos: 372 poemas, dá unha visión da vida baseada no viño, disfrute da vida dos mendigos e pícaros, exaltan a vida antiheroica e en algúns casos antimorais “erase un home a unha nariz pegado”; sátiras: critica comportamentos sociais e contrasta a aparencia e a realidade; é o creador da xácara, cántanse as proezas dun delincuente “a cata de Escarramñan á Méndez; tamén ten poemas de circunstancias e traducións.