Vocabulario de Geografía Física

Albufera. É unha laguna salgada separada do mar por un cordón de area.

Anticlinal. É a parte elevada dun pliegue. En un relevo xurásico, o anticlinal está composto entre dous sinclinais.

Sinclinal. É a parte deprimida dun pliegue simple. En un relevo xurásico, o sinclinal está comprendido entre dous anticlinais.

Relieve. Conxunto de formas que presenta a estrutura terrestre.

Relieve conforme. Relieve no que as estruturas levantadas se corresponden cos anticlinais e as hundidas cos sinclinais.

Relieve inverso. Relieve no que os eixes anticlinais son vales e os sinclinais colgados son elementos colgados.

Relieve xermánico. Relieve que se forma cando dúas placas de materiais duros chocan formando fallas e se montan unha no outro.

Relieve apalachense. Dase da erosión dun antigo relevo plegado.

Archipiélago. Conxunto de illas.

Baía. Porción de mar que se interna na terra, máis pequena ca un golfo e formada pola erosión do mar.

Berrocal. Relieve formado pola acumulación de bloques de roca de granito de forma redondeada.

Bolo. Bloque de roca de granito con forma redondeada.

Cala. Praia ou baía pequena.

Caldera. Gran cráter circular rodeado por paredes que teñen un gran desnivel e pendente, orixinado pola explosión ou o hundimento de antigos volcanes.

Cañón. Paso estreito entre dúas montañas, por onde adoitan correr os ríos.

Cerro testemuña. Cando o relevo se vai erosionando atopámonos con chairas que o verifican.

Cárcava. Inclinación dende o páramo cara abaixo.

Circo glaciar. Forma de erosión do glaciar onde estivo ubicado antiguamente.

Glaciarismo. Conxunto de fenómenos relacionados cos glaciares.

Colada. Nun volcán, o que sae e baixa como un río.

Cono volcánico. A montaña do volcán.

Cordillera. Fila de montañas con características bastante similares e de gran lonxitude.

Cordillera de plegamento. Cordillera que se forma na era terciaria no plegamento Alpino polo plegamento de materiais sedimentarios depositados polo mar.

Cordón litoral. Banco de area formado xunto á costa.

Cresta. Zona escarpada dunha montaña nos relevos novos.

Cuenca sedimentaria. Zona hundida onde se depositaron materiais das montañas de arredor na era terciaria.

Delta. Desembocadura dun río en forma triangular debido aos materiais que transporta.

Diaclasa. Fracturas das rochas.

Dolina ou torca. É unha forma do relevo cárstico. Trátase de buratos que se forman nos lugares onde a auga se estanca.

Duna. Acumulación de area que o vento transporta.

Cuenca. Río que non desemboca no mar, senón nunha laguna ou lago.

Endorreísmo. Consiste no curso das augas dun territorio cara ao interior deste, sen desaugue ao mar.

Estuario. Cando un río desemboca no mar e confúndense as augas.

Falla. Rotura do terreo.

Fosa mariña. Zona dentro do mar a partir de 5.000 m de profundidade.

Hors y graven. O hors é a zona levantada cando dúas placas chocan, e graven a parte hundida.

Fractura. Ruptura dunha rocha.

Geomorfoloxía. Ciencia que estuda as formas da terra.

Geosinclinal. Fosa mariña profunda onde se acumulan sedimentos que acabarán plegándose e formando unha cordillera.

Golfo. Porción de mar que se interna na terra.

Ibón. Lago que se formou pola antiga presenza dun glaciar.

Litoloxía. Ciencia que estuda as rochas.

Litosfera. Zona ríxida da terra.

Macizo antigo. Formáronse na Era 1ª e son redondeados debido á súa antigüidade.

Macizo hespérico. Meseta formada na era 1ª co plegamento arpiniano, onde xurde unha parte da Península Ibérica.

Malpaís. Lava volcánica que se seca e deixa relevos.

Marisma. É unha chaira de lodo típica das baías baixas que están atravesadas por ríos.

Modelado cárstico. Paisaxe e relevo creado pola disolución da rocha calcárea cando estivo en contacto con augas ácidas.

Movimento piroxénico. Son forzas verticais que producen fracturas nas rochas e afectan á maioría, pero non causan moita deformación.

Orogenia. Conxunto de forzas e presións sobre a crosta terrestre que a pliegan ou a fallan.

Orogenia herciniana. Movemento oroxénico da era 1ª.

Penillanura. Superficie cunha gran extensión, case plana e suavemente ondulada, producida por un longo proceso de erosión formada por materiais antigos e desgastados.

Pliegue. Ondulación da crosta terrestre pola presión tectónica.

Polje. Gran depresión de fondo plano delimitado por beiras máis ou menos abruptas, de gran lonxitude.

Pónor. Desaugue das augas nun polje.

Rasas. Serras escalonadas paralelas á costa.

Colada. Manto de lava que se despraza ata que se solidifica pola ladeira dun volcán tras a súa erupción.

Ría. Val fluvial afundido completamente ou só unha parte, debido aos cambios do nivel do mar ou ao hundimento da masa continental.

Roca cabaleira. Bolo de granito nun punto máis alto que os demais bolos e con equilibrio inestable.

Roques e diques. Masas de lava que están na cheminea dun volcán cuxo cono foi erosionado.

Sima. Abertura estreita, como un pozo en forma de embudo, que se abre e se ensancha na calcárea e comunica á superficie con covas e galerías subterráneas.

Sinclinal colgado. No relevo inverso o sinclinal queda colgado porque debido á erosión agora é máis alto o anticlinal.

Terrazas. O nivel do río baixa e sobe, deixando de ao redor erosionada.

Tómbolo. É unha barra de area que une un illote rochoso á costa.

Tor. Amontoamento de bolas de granito. Se a da parte superior está en equilibrio é unha pedra cabaleira.

Uvala. Depresión cárstica de forma ovalada e figura curvada resultante da fusión de varias dolinas pegadas.

Zócalo. A antiga meseta que se forma na era 1ª erosionada ao longo do tempo, que aparece en forma de chaira.

Mapa topográfico. Ofrécenos unha representación fiel do noso país en máis de mil follas. O elemento fundamental do mapa topográfico son as curvas de nivel. Se as curvas están moi próximas o terreo terá forte pendente. Se as curvas están moi distanciadas é un terreo chán. Outros elementos que aparecen no mapa topográfico son as vías de comunicación, localidades, etc.