Aristóteles e Platón: influencia na nosa forma de pensar

Estes dous filósofos son, probablemente, os pensadores que máis influíron na nosa altura. A nosa forma de pensar, con independencia de ter estudado filosofía, ten moito que ver con Aristóteles e Platón e os seus traballos que fixeron durante os séculos V e IV antes de Cristo.

É necesario dicir que a pesar de que Aristóteles era discípulo de Platón, as diferenzas nas súas formas de pensar eran moi importantes, incluso contrarias. As principais diferenzas baséanse en isto: postura ante o esencialismo, creencia ou non na vida eterna, teorías da ética e tabula rasa.

O mundo das impresións para Platón, depende dos sentidos e é algo falso e enganoso. Ao mundo das ideas chega a través do intelecto ou coñecemento e é o que permite chegar á verdade absoluta.

Para Platón a esencia das cousas atópase nun plano da realidade independente dos obxectos e os corpos e as ideas son un reflexo imperfecto das impresións. Cre que a esencia é eterna e non pode ser alterada polo que ocorre no mundo físico. Por exemplo, a idea do que é un lobo é inalterable a pesar de que a especie se extinga ou se disolva totalmente coa mestura cos cans domésticos.

Aristóteles, sen embargo, pensaba que a esencia dos corpos vivos ou mortos atópanse neles mesmos e non noutro plano da realidade.

Platón creía que hai vida despois da morte xa que os corpos degradan e desaparecen pero as almas, que forman o verdadeiro núcleo da realidade das persoas, son eternas ao igual que son as ideas universais e verdades como as matemáticas.

Aristóteles pensaba que os seres humanos tiñan almas pero que estas desaparecen ao degradarse.

Mentres que para Platón o coñecemento e a ética son elementos que se atopa ligados entre si, Aristóteles pon o foco na ética no obxectivo de alcanzar a felicidade.

Platón pensaba que se accede ao ben e á perfección moral a través do achegamento progresivo á verdade de forma que ser ignorante equipárase ao mal e ser sabios fainos máis bos. Aristóteles o ben sae dos nosos actos e non de máis alá.

Segundo Platón aprender é recordar que existían desde sempre e que a nosa alma xa estivo en contacto con elas no mundo do non material. Con todo, para Aristóteles non creía que nós tivéramos estado en contacto con estas ideas perfectas e que o coñecemento créase a partir da experiencia e a observación.