Baso hosto iraunkorra

DUERO: Aro tertziarioan sortu zen, Goi lautadako zokaloko bloke batzuk altxatzean, alpetar orgogenesiaren ondorioz. Harri primarioak daude, forma biribilduak eta tontor lauak dituzte.

Duerok klima mediterraneo kontinentalizatua du, prezipitazioak urriak edo moderatuak dira (800 eta 300 mm). Penintsularen mendebaldeko sektorean prezipitazioak ugariagoak dira borraska atlantikoen maiztasuna handiagoa delako. Maximoa neguan da. Gaztelaren aldeko prezipitazioak urriagoak dira mendien artean dagoelako. Maximoa udaberrian da neguko antzizikloiak ahultzen direlako.

Tenperaturek bitarte termikoo handia dute (16 gradutik gora) itsasoaren eragina iristen ez delako, 3 azpi mota klimatiko bereizten dira baina Duero ibaiak Hego goi lautadan egokitzen da, udak beroak dira (22 gradu baino gehiago) eta neguak hotzak dira, baina izozteak ez oso ugariak.

Isurialde atlantikoko ibaia da, luzea da. Higatze indarra urria da ordokiak zeharkatzen dituztelako, desnibeletan amildegiak sortzen dituzte. Emari handikoak dira ibaiadarra ugaria dutelako, baina erregimena irregularrekoak dira. Udan agarraldi izaten dute, prezipitazioen minimoekin bat.

Landare-paisaia, baso hosto irauankorrak eta sastrakadia dira. Formazio xerófilo horiek udako lehortera egokitu dira. Baso hosto iraunkorra; altuera ertaineko zuhaitzek osatzen dute, enborrek ez zuzenak, lodiak eta zimurtuak, hostoak iraunkorrak. Adarrek lurzoruan itzala instolazioa eta lurruntzea gutxitzeko.  Artea eta artelatza zuhaitzak bata bestetik apur bat urrunduta kokatzen direlako. Beste aldetik, sustrakadia, hau ez da formazio klimaxa, gizakiak basoa degradatzearen emaitza baino, hiru mota dira nagusi: makia, garriga eta estrepa.