Responsabilidade civil por delitos e danos causados por terceiros

Clasificado en Plástica y Educación Artística

Escrito el en gallego con un tamaño de 2,09 KB

Art. 2314. O que comete un delito ou cuasidelito que causa dano a outro, debe indemnizar

Art. 2315. Pode pedir a indemnización non só o dono ou posuidor da cousa danada, ou o seu herdeiro, senón tamén o usufrutuario, o habitante ou o usuario, se o dano afecta o seu dereito de usufruto ou de habitación ou uso. Pode tamén pedila en outros casos o que ten a cousa con obrigación de responder por ela; pero só en ausencia do dono.

Art. 2316. Responsabilidade do causante do dano e dos seus herdeiros

Art. 2317. Se un delito ou cuasidelito é cometido por dúas ou máis persoas, cada unha será solidariamente responsable de todo prexuízo procedente do mesmo delito ou cuasidelito, salvo excepcións dos artigos 2323 e 2328.

Art. 2318. Responsabilidade do ebrio por danos causados

Art. 2319. Non son capaces de delito ou cuasidelito os menores de sete anos nin os dementes; pero serán responsables dos danos causados por eles as persoas a cargo deles, se lles puidese imputar neglixencia.

Art. 2320. Responsabilidade por accións alleas

Art. 2321. Os pais serán sempre responsables dos delitos ou cuasidelitos cometidos polos seus fillos menores, se provén de mala educación ou hábitos viciosos.

Art. 2322. Responsabilidade dos amos pola conduta dos criados ou serventes

Art. 2323. O dono dun edificio é responsable ante terceiros dos danos causados pola súa ruína por non facer as reparacións necesarias ou por non coidar como un bo pai de familia.

Art. 2324. Se o dano pola ruína dun edificio provén dun vicio de construción, aplicarase a responsabilidade do artigo 2003.

Art. 2325. As persoas obrigadas a reparar os danos causados polas que dependen, terán dereito a ser indemnizadas cos bens destas, se os houbese, e se o causante do dano actuou sen orde da persoa a quen debía obediencia.

Art. 2326. O dono dun animal é responsable dos danos causados polo animal, mesmo despois de soltalo ou perdero; salvo que a soltura, extravío ou dano non sexa culpa do dono ou do dependente encargado da garda ou servizo do animal.

Entradas relacionadas: