Vilancicos en galego

A historia da lingua comeza cando os conolizadores romanos trouxeron o latin ao noroeste da Peninsula ibérica. Sufriron un proceso de asimilacion cultural. As linguas prerromanas deixaron a sua pegada sobre o idioma dos colonizadores, por iso conforman o substrato galego.

O SUBSTRATO: As linguas que forman o substrato galego son as linguas pre latinas. Non tiñan cultivo escrito, tiñan dous tipos de achegas o substrato indoeuropeo e o preindoeuropeo. O compoñente preindoeuropeo foi na idade de pedra. Teñen 3 grupos: as de orixe caucasica, as de orixe euroafricana ou mediterranea e as palabras as que non podemos atribuir unha orixe certa. No ano 800 a.C os pobos preindoeurpeos foron desplazados. Destacaban os celtas, estenderonse por Europe central e occidental. O nome do noso pais e o xentilicio que nos designa e de orixe celta. Existen celtismos que foron incorporados a traves da romanizacion. Os romanos e celtas mantiveran unha dilatada convivencia con anterioridade. A meirande parte da influencia celta e substratistica. Outra influencia celta produciuse na evolucion fonetica que sufriu o latin. O proceso de aprendizaxe dun idioma novo realizase a partir da fonetica e do modo de entonacion da primeira lingua. Os habitos articulatorios das linguas prelatinas influiron con toda certeza no latin empregado polos habitantes da gallaecia. Houbo unha pegada toponimica celta.PALABRAS PREINDOEUROPEAS: Mato, queiroga, carqueixa, carrasco,amorodo, sobaco, barranco, barro.PALABRAS SUBSTRATO CELTA: Berce, billa, balor, burato,bugallo. Bugallo, Coruña, Laxe, Miño, Barallobre, Castrobe.

SUPERESTRATO: Co fin do inperio romano foronse impoñendo as bases da sociedade medieval. A Gallaecia constituiuse cunha forte identidade de seu. No século IV e principios do V foi o primeiro espertar cultural. Amais dos suevos chegaron a Gallaecia outros pobos xeranicos coma os vandalos e os visigodos. As linguas dos pobos xermanicos que se estableceron a partir do S.V forman parte do superestrato do galego. A influencia exercida sobre a lingua latina e superficial, fundamnetalmente de tipo lexico e onomastico. No ano 711 entran os arabes na Peninsula e dominan o territorio do reino visigodo. A presenza arabe debuxou un mapa politico e cultural na Peninsula que conduciu a constitucion dos diferentes romances hispanicos. As faltas do norte van dar lugar a cinco linguas romances. Alguna delas protagonizan durante a Idade Media un proceso de espansion cara o sur, a medida que reducen o dominio territorial arabe e o dominio linguistico do romance do sur: o mozarabe. O vocabulario de orixe arabe afecta a moi diversos campos lexicos. Unha boa parte dos arabismos chegaron a nos a traves do castelan. Antroponimia: Afonso, Alberte, Álvaro, Elvira. Lexico comun: Agasallar, Arpa, Esmagar, espeto, frecha, galardon, guerra. Arabe:; Tomonimia: Sada LC: Alcalde, Aldea, Algodon