Apuntes, resúmenes, trabajos, exámenes y ejercicios de Filosofía y ética de Otros cursos

LABURPENA: Descartesek dio zenbait pertsonak Jainkoaren eta arimaren existentzia arrazoimenaren bidez onartzen dutela, eta beste batzuek, berriz, fedearen bidez. Hala ere, badira ideia horiek ulertezintzat jotzen dituztenak, materiaz bestelakorik pentsatzeko gai ez direlako.

Enpirismoaren Ezaugarri Nagusiak

Enpirismoak ezagutza zentzumenetan eta esperientzian oinarritzen du, eta honako ezaugarriak ditu:

• Zentzumenekiko konfiantza: Ezagutza guztia esperientzia zuzenean oinarritzen da, eta zentzumenak dira errealitatea ulertzeko oinarri nagusia.
• Ezagutza partikularra eta indukzioa: Ezagutza unibertsala partikularretik abiatuta lortzen da. Indukzio bidez, behaketetatik ateratako lege orokorrak ezartzen dira.
• Kontraesana arrazionalismoarekiko: Enpirismoak

La Metafísica según Platón

Platón afirma que existe la verdad, la cual está por encima de las diversas opiniones particulares y subjetivas. Según Platón, para conocer la verdad hay que ir más allá de los datos que proporcionan nuestros sentidos para captar lo que las cosas son en sí mismas, ya que lo que percibimos son solo las apariencias de las cosas. Más allá de esas apariencias está el mundo de las esencias o ideas, al que pertenece también nuestra alma y donde reina el bien.

Para articular esta convicción, Platón propuso las siguientes concepciones:

• Diseñó un dualismo metafísico que distingue entre el mundo inteligible (el mundo de las ideas) y el mundo sensible (el mundo de las apariencias).
• Elaboró una teoría del conocimiento

El humanismo, movimiento cultural propio del Renacimiento, se desarrolla en Europa entre los siglos XIV y XVI. En él, el antropocentrismo desplaza al teocentrismo medieval. Erasmo de Rotterdam, Tomás Moro y Luis Vives difunden el humanismo gracias a la imprenta y las universidades. La Antigüedad clásica rescata la razón y la experiencia como base de una nueva ciencia en la que Copérnico, Kepler y Galileo demuestran el heliocentrismo. Lutero, Calvino y Enrique VIII rompen con su Reforma la hegemonía de la Iglesia católica, obligada a una Contrarreforma desde el Concilio de Trento. Descartes vive el cambio social que ve a la burguesía hacerse con el saber, la ciencia y la intelectualidad. En lo político se consolidan los Estados modernos... Continuar leyendo "El Humanismo Renacentista y la Filosofía de Descartes: Contexto y Legado" »

Emakumea

Emakumea ezin da biologikotik soilik definitu; eraiki egiten da. Gizarte patriarkal batean, gizona izan da gizakia definitzeko erreferentzia (bera izanik subjektua), eta emakumea, berriz, gizonari dagokionez, "bestea" gisa definitu da, objektu gisa. Kulturak femeninotasunaren gainean ezarritako determinismotik askatzeko (pasibotasuna eta beste mito batzuk), emakumeek modu autonomoan eraikitzeko aukera dute, zapalkuntzatik askatuz eta gizartean aktiboki parte hartuz.

Destinoa

Beauvoirrek espezie bat baino zerbait gehiago garela esaten du, bilakaera historikoa garela esaten du. Proiektuak bideratzeko eta erabakiak hartzeko askatasuna dugulako. Horregatik, sexuen arteko harreman afektiboak etorkizun batean aurreko mendeek ezin asmatuzko... Continuar leyendo "Emakumearen Eraikuntza eta Bilakaera Historikoa" »

Erlijioa Gizartean: Baliagarria ala Faltsukeria?

Antzinatik gaur egun arte, Jainkoak eta erlijioak kezka handiak ekarri dizkie gizarte eta filosofo ezberdinei. Zehazki, erlijioa gure gizartean baliagarria edota mespretxagarria den izan da kezkarik handiena, eta horrek filosofo ezberdinen arteko eztabaida ekarri du. Esate baterako, Nietzschek zioen erlijioa herri xeheak sortutako tresna bat zela, iraultza egin eta menperatzaileen (burgesen) aurka egiteko. Aldiz, Agustin Hiponakoak zioen zoriontsu izateko egia gorena, hau da, Jainkoa, lortu behar zela. Baina, eztabaida hauek alde batera utzita, erlijioa gizartean baliagarria den tresna bat al da? Nola dakigu erlijioa ez dela gizarteko estamentu batek bere onerako sortutako tresna?

Erlijioaren baliozkotasuna

Alde... Continuar leyendo "Nietzscheren Filosofia: Erlijioa, Morala eta Gizakiaren Etorkizuna" »

L'Ètica Objectiva de Kant

L'ètica kantiana es basa en principis objectius universals. La voluntat és la facultat de determinar-se a si mateix a actuar d'acord amb la representació de certes lleis. Es determina per com s'ha dut a terme l'acció.

Bona Voluntat, Deure i Valor Moral

Només la bona voluntat és bona en si mateixa. Algunes qualitats humanes poden afavorir la bona voluntat, però no són bones intrínsecament. La voluntat ha de determinar les accions a partir de lleis o imperatius. Kant distingeix accions en relació amb el deure, exemplificat amb un botiguer:

• Acció contrària al deure: Per exemple, vendre més car del que és just.
• Acció conforme al deure, però per inclinació egoista: Per exemple, vendre al preu correcte per evitar

emotivismo moral:Es la teoría ética según la cual el fundamento de la experiencia moral no lo encontramos en la razón sino en el sentimiento que las acciones y cualidades de las personas despiertan en nosotros.

El emotivismo moral se opone al intelectualismo moral. Esta última teoría moral afirma que la condición necesaria y suficiente para la conducta moral es el conocimiento; por ejemplo, que para ser buenos es necesario y suficiente el conocimiento de la bondad. Esta teoría parece contraria a las ideas corrientes pues para la mayoría de las personas se puede ser malo sabiendo sin embargo qué es lo que se ha de hacer, cuál es nuestro deber. El emotivismo moral se acerca mucho más a la concepción corriente o de sentido común al... Continuar leyendo "Qué diferencias hay entre la ética aristotélica y el emotivismo moral de Hume" »

Conceptes Clau de Filosofia

Plató: Episteme (ciència, saber) fa referència al coneixement d’allò intel·ligible, de les Idees. Doxa (opinió) fa referència al coneixement sensible i, per tant, no és fiable. Dialèctica: és una tècnica d’anàlisi conceptual que ens ajuda a entendre la jerarquia que hi ha entre les Idees. Ànima: subjecte de coneixement. Forma part del Món Intel·ligible i comparteix la mateixa naturalesa que les idees. Intel·lectualisme moral: Només aquell qui coneix el Bé pot realitzar-lo, establint lleis bones i justes. Conèixer el bé, significa obrar bé. Ànima: part d'una persona que mor i on resideixen les seves capacitats intel·lectuals. Part concupiscible: part de l'ànima que està subjecte a les passions... Continuar leyendo "Filosofia: Conceptes Clau de Plató a Nussbaum" »

Platonen Politika eta Gizarte Ikuskera

Gizakia animalia sozial eta politiko gisa ulertzen du Platonek. Bere ustez, estatuaren eginkizuna gizakiek beren beharrak asetzeko eta bizitza guztiz zoriontsua lortzeko baliabideak erraztea da. Platonek, zoriona indibidualtasunetik urrun dagoela uste zuen. Bestalde, ondorioztatu zuen ez zegoela modu justuan gobernatzeko modu bakar bat, baizik eta hainbat zeudela, bi printzipio jarraitzen badira:

1. Isonomia printzipioa betetzea, hau da, legeen aurreko berdintasuna izatea.
2. Helburua guztion ongia lortzea izatea.

Bi printzipio horiekin batera, gobernatzen duten pertsonen kopurua kontuan hartuta, hiru antolaketa politiko mota bereizi zituen:

• Gobernu isonomikoak: monarkia, aristokrazia eta demokrazia.
• Gobernu ez-isonomikoak: